Στο θέατρο Πορεία, τη Δευτέρα 30 και την Τρίτη 31 Οκτωβρίου, θα παρουσιάσει η πάντα ανήσυχη βοκαλίστρια και ερευνήτρια Αγγελική Τουμπανάκη το πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα «For Women»: «Ενα project που ονειρευόμουν αρκετά χρόνια», όπως λέει και η ίδια. «Μια από τις βασικές αφορμές για τη δημιουργία αυτής της παράστασης ήταν τα μαθήματα που κάνω στις κρατούμενες των γυναικείων φυλακών της Θήβας εδώ και πέντε χρόνια στο πλαίσιο των μουσικών δράσεων τις οποίες διοργανώνει το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας σε συνεργασία με το Δίκτυο Στήριξης Φυλακισμένων και αποφυλακισμένων γυναικών. Στις γυναίκες αυτές διδάσκω μουσική και μαζί δημιουργούμε μια χορωδία. Οι φωνές διαπερνάνε τους τοίχους και τα κάγκελα και οι καρδιές βρίσκουν δρόμους ελευθερίας. Είναι μεγάλη για μένα χαρά και μάθημα ζωής να το βιώνω αυτό. Επίσης είχα τη χαρά πριν την πανδημία να είμαι καλεσμένη στη σειρά ντοκιμαντέρ «Συν Γυναιξί», που ήταν η πρώτη σειρά ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ αφιερωμένη αποκλειστικά σε γυναίκες, μία ιδέα και σκηνοθεσία της Νικόλ Αλεξανδροπούλου και με οικοδεσπότη τον αγαπημένο ηθοποιό Γιώργο Πυρπασόπουλο. Η εκπομπή στόχευε να ψηλαφίσει τον καθημερινό φεμινισμό, μέσα από αληθινές ιστορίες γυναικών. Οι ερωτήσεις και όλη η ροή της εκπομπής με ενέπνευσαν και ανέσυραν πάλι την ανάγκη μου για τη δημιουργία μιας παράστασης με ιστορίες σπουδαίων γυναικών που έπραξαν κοινωνικές ανατροπές και γίνανε τραγούδια στις μουσικές παραδόσεις των λαών. To «For Women» είναι ένα διαμεσικό καλλιτεχνικό αφήγημα όπου η μουσική συνδιαλέγεται με την τέχνη του θεάτρου, της ποίησης, του body music. Και μας αφορά όλους, καθώς όλες αυτές οι πειρατίνες, μάγισσες, ανδρονίκες, επιστημόνισσες, ποιήτριες, συνθέτριες μας μιλάνε μέσα από τα τραγούδια για σεβασμό και αρμονία συνύπαρξης».
Το πρότζεκτ αυτό το έχουν διαμορφώσει και άλλα έμφυλα ζητήματα όπως οι γυναικοκτονίες;
«Εδώ και δύο χρόνια το «For Women», πέρα από ένα μουσικό έργο, μεταλλάσσεται σε πολυδιάστατο «αρτιβιστικό» (σ.σ.: πρόκειται για νεολογισμό που αναφέρεται στην τέχνη με ακτιβιστικό χαρακτήρα) όραμα που θέλει πολλή δουλειά και επιμονή. Στήνεται από μια παρέα ανθρώπων που ονειρεύονται, σχεδιάζουν και συνδημιουργούν με στόχο την ισότητα των φύλων. Φυσικά η ιδέα προέκυψε από τον καταιγισμό των δυσάρεστων γεγονότων. Με τον εγκλεισμό φανερώθηκαν πολλές παθογένειες της κοινωνικής μας ζωής, με σοβαρότερη την ενδοοικογενειακή βία με θύματα γυναίκες και πολλές φορές και παιδιά. Παράλληλα η κοινωνική αφύπνιση αλλά και η μείωση της ανοχής των γυναικών που βρίσκονται σε κακοποιητικές σχέσεις ή φαινόμενα βίας, έγινε με τη δημιουργία και ενδυνάμωση του κινήματος MeToo και με τη γενικότερη συζήτηση που προβάλλεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μαζικής δικτύωσης για τη γυναικεία κακοποίηση. Κάποιοι λοιπόν έχουμε την πολυτέλεια και την ευλογία να έρχονται όλα αυτά στη ζωή μας, απλώς σαν είδηση και όχι σαν βίωμα. Ζούμε μία σκληρή πραγματικότητα αλλά και μια ευκαιρία που ποτέ δεν μας έχει ξαναδοθεί για να σκεφτούμε τόσο μαζικά, να σταθούμε πανοραμικά και να πράξουμε για εαυτούς και αλλήλους. Από πέρυσι λοιπόν έχω την τιμή να είμαι μέλος της Πρωτοβουλίας κατά των Γυναικοκτονιών, μέσα από την οποία ενημερώνομαι, μαθαίνω, ευαισθητοποιούμαι και συναντώ σπουδαίες γυναίκες, σπουδαίους ανθρώπους που μάχονται χρόνια κατά της έμφυλης βίας και των στερεοτύπων. «Ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος για να ζεις, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό αλλά εξαιτίας εκείνων που βλέπουν και δεν κάνουν κάτι», όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν».
Δώστε μας μια εικόνα για τη δράση της ομάδας FOR WOMEN Artivism project. Τι θα βλέπουν οι θεατές πριν τις συναυλίες σας;
«Οι θεατές-ακροατές θα θέλαμε κυρίως να βιώνουν. Στο θέατρο Πορεία η ιστορία «For Women» θα ξεκινήσει από το καλωσόρισμα… στις 20.00 ακριβώς! Θέλουμε για αρχή να συστηθούμε, να συνομιλήσουμε με το κοινό, να ανταλλάξουμε πληροφορίες, εμπειρίες μέσα από μικρές βιωματικές δράσεις με τεχνικές Playback Θεάτρου, και θεατροπαιδαγωγικές τεχνικές. Θα μοιραστούμε σκέψεις με βασικό όχημα τη διάδραση και την Τέχνη. Οι πληροφορίες αυτές θα ταξιδεύουν μαζί μας σε κάθε «For Women» δράση. Παράλληλα θα τιμήσουμε και θα συνομιλήσουμε με δύο σπουδαίες γυναίκες, τη Νίκη Ρουμπάνη, πρόεδρο του Ελληνικού Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, ιδρύτρια της γραμμή sos «ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ», και την 97χρονη Μαρουσώ μας, την πρώτη γιατρό γυναίκα της Καρδίτσας. Ως γιατρός του ΙΚΑ οργάνωσε την αποπαρασίτωση του κάμπου. Ως ιδιώτης συνέδραμε τις ιερόδουλες της πόλης. Μάλιστα στα ογδόντα της έγραψε και ένα βιβλίο μυθοπλασίας, βασισμένο στις ιστορίες των γυναικών αυτών. Η ομάδα έργου FOR WOMEN Artivism project αποτελείται από εξειδικευμένους εκπαιδευτές σε ζητήματα έμφυλης ισότητας, καλλιτέχνες, θεατροπαιδαγωγούς, ακτιβίστριες, υποστηρικτές και εμψυχωτές ευάλωτων ομάδων».
Εσείς ως μουσικός και τραγουδίστρια έχετε έρθει αντιμέτωπη με τον σεξισμό;
«Δεν έχω καμία προσωπική εμπειρία που να προσβάλλει την προσωπικότητά μου ή τουλάχιστον κάποιο γεγονός που να έχει φωλιάσει στη μνήμη μου με τραυματικό τρόπο. Οσον αφορά τους συνεργάτες μου από τα πρώτα μου βήματα δημιούργησα τα δικά μου projects και υπήρξα band leader και παραγωγός. Κάλεσα μουσικούς που σέβομαι και με σεβάστηκαν και στην πορεία έγιναν φίλοι μου. Φτιάξαμε ισχυρή ομάδα που με θωράκισε. Οσον αφορά τους ανθρώπους που έπρεπε να κάνω «deal» για κάποια συναυλία ή για την έκδοση δίσκου, ιδίως στα πρώτα μου βήματα, έκανα αρχικά την έρευνά μου για αυτούς. Διατηρούσα στις συζητήσεις μου αυστηρά το πλαίσιο της ευγένειας και της τυπικότητας, ενώ είχα ξεκάθαρη θέση για την αισθητική της δουλειάς μας. Οτιδήποτε με ενοχλούσε ή να το θεωρούσα για τα δικά μου ηθικά και αισθητικά πρότυπα εξωπραγματικό ή επιτηδευμένο το αντιμετώπιζα με αυστηρότητα ή με χιούμορ και αποχωρούσα. Θεωρώ ότι η μουσική αποτελεί ισχυρό εργαλείο στην κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης, μέσο αποσυμπίεσης και ενωτικό υλικό που μπορεί να εξευγενίσει, να αφυπνίσει, να εναρμονίσει τον νου μας και την ψυχή».
