Τον περασμένο Σεπτέμβριο, κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, το ζήτημα που προκάλεσε τον μεγαλύτερο θόρυβο, όχι μόνο για τους Ιταλούς αλλά γενικότερα, ήταν η δημόσια ανακοίνωση του ιταλού σκηνοθέτη της ταινίας «Απέραντη αγάπη» (L’immensita), Εμανουέλε Κριαλέζε, ότι το θέμα της είναι εμπνευσμένο από τη δική του ιστορία, στα δικά του παιδικά χρόνια. Η ταινία που από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στη χώρα μας αναφέρεται στην ιστορία ενός παιδιού, της Αντριάνα (Λουάνα Τζουλιάνι) που ενώ γεννήθηκε κορίτσι, βιολογικά νιώθει αγόρι (την αποκαλούν Αντρι). Μια ιστορία τοποθετημένη στη Ρώμη της δεκαετίας του 1970, στην οποία όμως τον κυρίαρχο ρόλο παίζει η «προβληματική» μητέρα της Αντριάνα, μια γυναίκα «μπροστά» από την εποχή της, την οποία υποδύεται, σε μια θαυμάσια στιγμή της, η Πενέλοπε Κρους. Μέσα σε ένα πλαίσιο ισορροπίας ανάμεσα στη σκληρότητα της εποχής και την παιδική αθωότητα, ο Κριαλέζε δημιουργεί μια σειρά από καταστάσεις: ευχάριστες, δυσάρεστες, στενάχωρες, αμήχανες. Προσπαθεί να εξερευνήσει όσο μπορεί καλύτερα τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
