Αυτό το «σαλιγκάρι» ήταν η πιο ωραία εικόνα των τελευταίων ημερών. Η σπείρα δηλαδή που σχημάτιζε η ουρά του κόσμου έξω από την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου το Σάββατο που μας πέρασε. Αναπόφευκτη μεν εξαιτίας των υγειονομικών μέτρων που ισχύουν εντός των μουσείων, τα οποία άνοιξαν τις πόρτες τους στις 14 Μαΐου, αλλά και ενδεικτική της διάθεσης, αν όχι της «δίψας», του κόσμου να έρθει πλέον ξανά σε επαφή με τον πολιτισμό διά ζώσης και όχι μέσα από μια οθόνη. Τις αγαπάμε, τις χρειαζόμαστε (τις οθόνες), εντυπωσιαζόμαστε από τις εφαρμογές και τις νέες ψηφιακές εμπειρίες θέασης, αλλά ευτυχώς δεν θα αντικαταστήσουν ποτέ την εμπειρία τού να βλέπεις από κοντά τα αριστουργήματα της Εθνικής Πινακοθήκης, η οποία συγκριτικά και με τα άλλα μουσεία έχει και το πλεονέκτημα ότι ανοίγει ξανά έπειτα από οκτώ χρόνια. Εξ ου και η μεγαλύτερη ουρά, την οποία εντείνει και το γεγονός ότι δεν μπορεί να αγοραστεί, για την ώρα, ηλεκτρονικό εισιτήριο ή να γίνει κράτηση θέσης ψηφιακά – κάτι που ωστόσο δρομολογείται. Τουρίστες με τα σορτς, φιλότεχνοι της πόλης, άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας περιμένουν υπομονετικά στην ουρά, φορώντας την υποχρεωτική μάσκα, προκειμένου να δουν να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια τους έργα που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε μέσα από φωτογραφίες ή σε κάποια περιοδική έκθεση στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Με την κομβική της θέση δίπλα στο «Χίλτον», με τα μεγάλα ανοίγματα στην πόλη και το πράσινό της, τόσο που νομίζεις για λίγο ότι η Αθήνα είναι μια πόλη κατάφυτη από δέντρα, η Εθνική Πινακοθήκη είναι αναμφισβήτητα το νέο τοπόσημο της πόλης, αλλά και η αφετηρία για μια σειρά επισκέψεων στα μουσεία της ευρύτερης περιοχής. Τα πολλά τετραγωνικά της επιτρέπουν τον διπλασιασμό της μόνιμης συλλογής, η οποία απλώνεται σε τρεις ορόφους και, για την ώρα, μια συνεχόμενη ροή ογδόντα επισκεπτών. Από τις 14 έως και τις 18 Μαΐου, Διεθνή Ημέρα των Μουσείων, είχαν περάσει από τις πόρτες της 2.500 άτομα. Αναμένουμε τον Νοέμβριο τα εγκαίνια του υπόγειου χώρου των 2.000 τ.μ. όπου θα φιλοξενείται μόνιμα η δυτικοευρωπαϊκή συλλογή και τα χαρακτικά της μαζί με τις περιοδικές εκθέσεις, όπως «Το πορτρέτο στις συλλογές του Λούβρου», μια διαδρομή από την εποχή των Ασσυρίων ως τα έργα του Ευγένιου Ντελακρουά. Οσο για το καφέ «Ιλισός», θα λειτουργήσει στον κήπο μέσα στον Ιούνιο με εδέσματα της εταιρείας Βενέτης και μενού επιμελημένο από τον Εκτορα Μποτρίνι.
Στο μουσείο του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, στην οδό Ερατοσθένους στο Παγκράτι, οι μικρότεροι χώροι επιβάλλουν τους λιγότερους επισκέπτες. Ωστόσο, περίπου 550 άτομα έσπευσαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο να δουν τα νέα έργα της συλλογής που εκτίθεται, καθώς, πέραν του πρώτου ορόφου, στους υπόλοιπους τρεις έχει ανανεωθεί το περιεχόμενο και παρουσιάζονται συνολικά 58 νέα (παλιά) έργα της συλλογής Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή για πρώτη φορά στην Αθήνα – ακόμα και σε ποσοστό 80% ανά αίθουσα. Οπως στην περίπτωση του 3ου και 4ου ορόφου όπου παρουσιάζεται η νεότερη και σύγχρονη ελληνική τέχνη με προεξάρχουσα ίσως την παρουσίαση ενός μεγάλου τμήματος της «Λαϊκής Αγοράς» του Παναγιώτη Τέτση. Με τους εργαζομένους να διασφαλίζουν ότι τηρούνται οι αποστάσεις, μπορεί κανείς να θαυμάσει και μια ανανεωμένη επιλογή έργων των Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, Ζαν Ντιμπιφέ, Φερνάντο Μποτέρο, Ζορζ Μπρακ, Σεζάρ στον δεύτερο όροφο, που είναι αφιερωμένος στις «Ματιές στον 19ο και 20ό αιώνα». Να σημειωθεί ότι το μουσείο προσφέρει τη μεγάλη ευκολία της αγοράς ηλεκτρονικού εισιτηρίου και της προκράτησης της ημερομηνίας και ώρας που επιθυμεί κανείς να το επισκεφθεί.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
