«Μου είπαν: «Για ποια όπερα θα μπορούσαν να σε προσλάβουν; Ισως για το «Πόργκι και Μπες». ΄Η καλύτερα για την «Αΐντα», όπου δεν θα χρειάζεσαι και μέικ απ. Δεν μπορώ να σε φανταστώ ως Ιουλιέτα ή Βιολέτα». Πρόκειται για ανάρτηση που έκανε στο Διαδίκτυο η Πρίτι Γέντε πριν από μερικές εβδομάδες και ενώ ερμήνευε στην Κρατική Οπερα της Βιέννης τη Βιολέτα Βαλερί από την «Τραβιάτα» του Βέρντι. Η διάσημη σοπράνο από τη Νότια Αφρική πρόκειται να επαναλάβει τον ρόλο, όπως προσφάτως ανακοινώθηκε, και στη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου κατά την περίοδο 2021/22. Αυτές οι εμφανίσεις, η διεθνής καριέρα που κάνει τα τελευταία δέκα χρόνια η 36χρονη τραγουδίστρια, αποτελούν την καλύτερη απάντηση σε εκείνον, όποιος και αν ήταν, που έβλεπε με δυσπιστία και άρνηση την παρουσία της στη σκηνή. Την ίδια στιγμή, σχόλια σαν τα δικά του επιβεβαιώνουν ότι ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις δεν ανήκουν στο παρελθόν αλλά εξακολουθούν να σκιάζουν και σήμερα την κοινωνία.
Από το 1955 που η κοντράλντο Μάριαν Αντερσον έγινε η πρώτη μαύρη τραγουδίστρια που εμφανίστηκε στη Μετροπόλιταν Οπερα της Νέας Υόρκης, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή δικαίωσης, δημιουργίας και ελπίδας για τους λυρικούς τραγουδιστές που είχαν τις ρίζες τους στην Αφρική, δεκάδες μαύροι καλλιτέχνες έχουν λάμψει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει πως η πορεία τους προς την κορυφή ήταν ελεύθερη και ανεμπόδιστη. Πως δεν χρειάστηκε ενίοτε να κοπιάσουν περισσότερο σε σχέση με τους συναδέλφους τους της λευκής φυλής προκειμένου να πείσουν για την αξία τους. Πως δεν αντιμετώπισαν και εκείνοι συμπεριφορές προσβλητικές και απαξιωτικές, όπως οι πρόγονοί τους. Μόνο που τους παλαιότερους ο ρατσισμός τούς καθήλωσε, αποστερώντας τους πλήρως την ευκαιρία να δημιουργήσουν, να καλλιεργήσουν και να ξεδιπλώσουν τα χαρίσματά τους. Ενώ σήμερα οι απόγονοί τους, άνθρωποι με δυναμική και φιλοδοξίες, ορθώνουν ανάστημα και διεκδικούν το αυτονόητο: μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, αξιοκρατική και δίκαιη, όπου προϋπόθεση για την επιτυχία είναι το ταλέντο και η δουλειά. Ετσι, με το ταλέντο της και με καθημερινή σκληρή δουλειά ανέβηκε ένα-ένα τα σκαλοπάτια της επιτυχίας η Πρίτι Γέντε, για να λάμπει σήμερα στη σκηνή της Κρατικής Οπερας της Βιέννης, της Οπερας της Βαστίλης στο Παρίσι και της Μητροπολιτικής Οπερας της Νέας Υόρκης. Και όμως, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που δεν γνώριζε τι σημαίνει λυρικό τραγούδι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
