«Αισθάνομαι μία ευχάριστη αγωνία, ένα εποικοδομητικό άγχος. Ναι, θέλω να το ζήσω, θέλω να το χαρώ. Η Επίδαυρος είναι το όνειρο κάθε έλληνα ηθοποιού. Και η χαρά τού να παίξεις σε αυτόν τον ξεχωριστό χώρο νομίζω παραμένει η ίδια, όσες φορές και εάν βρεθείς στην ορχήστρα της, αυτό τουλάχιστον μου μεταφέρουν όσοι ηθοποιοί είχαν την ευλογία να παίξουν εκεί παραπάνω από μία φορά».
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Γιώργος Αμούτζας ανυπομονεί να έρθει η 25η Αυγούστου, η ημέρα που θα πατήσει για πρώτη φορά το χώμα της Επιδαύρου. Ο ταλαντούχος ηθοποιός αυτό το καλοκαίρι αναμετριέται με την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα, με τον ιδιοσυγκρασιακό σκηνοθέτη, όπως όλα δείχνουν, να ετοιμάζει μία ιδιαίτερη παράσταση, ιδωμένη ως τελετουργικό εξαγνισμού, με έντονη τη χρήση της μάσκας, που τόσο έχει διερευνήσει ο ίδιος, αλλά και συνοδεία της υπέροχης μουσικής του Φώτη Σιώτα.
Μια ομάδα με μάσκες γερόντων λοιπόν αποτελεί τον Χορό, έναν Χορό που συσπάται, θρηνεί και αγωνιά, μέσα από τον οποίο τελικά αποκαλύπτονται και τα τραγικά πρόσωπα: ο Οιδίποδας (τον ερμηνεύει ο Γιάννης Στάνκογλου), η Ιοκάστη (την ερμηνεύει η Μαριλίτα Λαμπροπούλου), ο Τειρεσίας (τον ερμηνεύει ο Χρήστος Μαλάκης), αλλά και ο Κρέων (που τον ερμηνεύει ο Γιάννης Νταλιάνης).
Ολοι οι ηθοποιοί της παράστασης ουσιαστικά περνούν από τον Χορό, με τον Γιώργο Αμούτζα να κρατά παράλληλα τον ρόλο του αγγελιοφόρου. «Πρόκειται για έναν πολύ όμορφο ρόλο, τον οποίο έχω αγαπήσει από την πρώτη στιγμή» αναφέρει. «Ουσιαστικά ο αγγελιοφόρος είναι ένας κωμικοτραγικός χαρακτήρας. Φέρει μία τελείως διαφορετική ενέργεια από τους υπόλοιπους ήρωες της τραγωδίας. Ο ίδιος πιστεύει ότι κομίζει ευχάριστες ειδήσεις, στην πραγματικότητα όμως η είδηση που αναγγέλλει είναι η αρχή που θα πυροδοτήσει μία σειρά αποκαλύψεων που θα οδηγήσουν τον Οιδίποδα στην αλήθεια, στο να ανακαλύψει τον υπαίτιο των δεινών της Θήβας, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό» εξηγεί.
Ο Γιώργος Αμούτζας θα μπορούσε να μιλάει ώρες για τον ρόλο του. Για τη δημιουργική του συνεργασία με τον Σίμο Κακάλα, για τη χρήση της μάσκας με την οποία έρχεται πρώτη φορά σε επαφή και τόσο τον γοητεύει. Πόσο όμως τον ανησυχεί η κριτική της επόμενης ημέρας; Χαμογελά. «Την κριτική δεν τη φοβάμαι, αντίθετα τη σέβομαι. Μιλάω βέβαια πάντα για μία εποικοδομητική κριτική και όχι για μία κριτική που κινείται από εμπάθεια. Ναι, τις διαβάζω τις κριτικές, τις επεξεργάζομαι και εάν νιώσω ότι έχω να κερδίσω κάτι, ακόμα και από μία αρνητική κριτική που θα μου γίνει, θα τη λάβω σοβαρά υπόψη μου» αναφέρει.
Το ταξίδι στην υποκριτική
Γεννήθηκε σε μία θεατρική οικογένεια. Ο πατέρας του είναι ο Σταύρος Δελλής, ο οποίος μαζί με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο (ο οποίος μάλιστα βάπτισε τον Γιώργο Αμούτζα) ίδρυσαν την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ιασμος. «Δεν έχω αναμνήσεις από τον νονό μου» εξομολογείται. «Η βάπτισή μου έγινε το 1998 και έναν χρόνο αργότερα εκείνος έφυγε από τη ζωή». Μεγαλώνοντας όμως ο Γιώργος Αμούτζας ένιωσε την ανάγκη να μάθει τελικά ποιος ήταν αυτός ο σπουδαίος θεατράνθρωπος. Ερεύνησε τα αρχεία, συγκέντρωσε ό,τι υλικό υπήρχε για εκείνον και σχεδόν συγκινημένος μιλάει για ένα πρωτοσέλιδο που έγραφε για τον θάνατο του Βασίλη Διαμαντόπουλου: «Σήμερα έφυγε ο τελευταίος των μεγάλων».
Συζητώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι δεν τον διακρίνει αυτό που θα ονόμαζε κανείς «θράσος της νιότης», αλλά αντίθετα δείχνει έναν σεβασμό απέναντι στα πράγματα. Ακόμη και η απόφασή του να βγει στο επάγγελμα κρατώντας το πραγματικό επίθετο του πατέρα του που είναι Αμούτζας και όχι το καλλιτεχνικό του που είναι Δελλής. «Δεν ήθελα ποτέ να είμαι ο ηθοποιός που θα είναι απλά ο γιος του Δελλή που έχει τον Ιασμο» εξομολογείται. Και το κατάφερε.
Αν κάτι ακόμη τον χαρακτηρίζει είναι η πειθαρχία. Σε αυτό σημαντικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε η χρόνια ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, με τον ίδιο μάλιστα να έχει κερδίσει το 2014 τους Βαλκανικούς Αγώνες στο άθλημα της ιππασίας στην Κροατία. «Το μεγαλύτερο μάθημα που σε διδάσκει ο αθλητισμός είναι η πειθαρχία» επιβεβαιώνει. «Μαθαίνεις να αγωνίζεσαι, αλλά κυρίως μαθαίνεις να αποδέχεσαι την ήττα, γιατί οι δύσκολες στιγμές που θα έρθουν είναι σχεδόν πάντα περισσότερες από τις χαρές και τις νίκες. Το ίδιο συμβαίνει και με την υποκριτική. Δεν είναι εύκολος δρόμος. Είναι ένα δύσκολο επάγγελμα και η αλήθεια είναι ότι δεν κάνει για όλους. Ομως μέσα στις δυσκολίες υπάρχει πάντα η χαρά, οι φιλίες που θα γεννηθούν, οι συνεργασίες με σημαντικούς ανθρώπους».
Κεφάλαιο τηλεόραση
Ο ίδιος κέρδισε την ευρεία αναγνωρισιμότητα μέσα από τη σειρά «Σασμός». Η τηλεοπτική επιτυχία αυτών των δύο χρόνων πέρα από τη χαρά που του έφερε είχε και κάποιο κόστος; «Ισως μία παραπάνω διείσδυση των ΜΜΕ στην προσωπική μου ζωή, αλλά αυτό είναι κάτι που τελικά το συνηθίζεις» απαντά. «Το μόνο πραγματικό κόστος είναι οι ώρες εργασίας, εάν θέλεις να κάνεις παράλληλα και θέατρο. Δεν έχεις καθόλου χώρο για προσωπική ζωή: η καθημερινότητά σου είναι γυρίσματα, πρόβες και παραστάσεις. Προσωπικά αυτό το διάστημα φεύγω από το σπίτι μου στις επτά το πρωί και επιστρέφω στις 12 το βράδυ. Δεν παραπονιέμαι όμως. Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι κτίζω κάτι. Δεν είναι η στιγμή να ξεκουραστώ».
Πώς όμως φαντάζεται τον εαυτό του σε 10 χρόνια; «Σίγουρα δεν θα ήθελα να δουλεύω 16 ώρες την ημέρα» λέει γελώντας. «Θα μου άρεσε επίσης να έχω δημιουργήσει τη δική μου οικογένεια, ίσως γιατί προέρχομαι και εγώ από ένα πολύ δεμένο σπίτι. Και θα ήθελα να έχω χρόνο για τα χόμπι μου που είναι η ταχύτητα, τα extreme sports, o μηχανοκίνητος αθλητισμός».
Οσο για τον έρωτα; «Είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία» απαντά. «Μακάρι να καταφέρεις να βρεις έναν άνθρωπο που θα πορευτείς μαζί του, που θα δημιουργήσεις μαζί του. Είναι το συναίσθημα που σε πάει μπροστά, που σε κάνει να εκτιμάς αλλιώς τα απλά, τα καθημερινά πράγματα».
