Η εξαίρεση της οικίας Ζαρίφη

Μοιάζει με έργο τέχνης, αλλά όταν κοιτάξεις καλύτερα τη φωτογραφία συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για έναν βραχόκηπο. Πρόκειται μάλιστα για έναν βραχόκηπο ο οποίος εξακολουθεί να υπάρχει στην καρδιά της Κυψέλης και να διατηρεί έστω και μέσα από τη φθορά του το παλιό μεγαλείο της δόξας του. Οταν δηλαδή χρησίμευε ως ένα μικρό τοπίο στην ταράτσα στο οποίο απολάμβαναν το τσάι τους οι πλούσιοι αστοί του σπιτιού. Χάρη στην πρωτοβουλία του επιμελητή Κώστα Πράπογλου ο βραχόκηπος της οικίας Ζαρίφη, όπως και το υπόλοιπο σπίτι επί των οδών Επτανήσου και Ανδρου, ενεργοποιείται χάρη στις παρεμβάσεις 20 εικαστικών (Ειρήνη Γκόνου, Μπέττυ Ζέρβα, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Noemi Niederhauser κ.ά.), τα έργα των οποίων «συνυφαίνονται» κατά τόπους και κυριολεκτικά με αυτό το σωζόμενο αστικό κέλυφος. Πρόκειται για το τρίτο κεφάλαιο της έκθεσης «[α]γνωστοι προορισμοί» η οποία πραγματεύεται ιδέες σε άμεση συνάρτηση και συνέργεια με ιστορικά κτίρια της Κυψέλης, εκεί δηλαδή όπου κινείται ο Κώστας Πράπογλου όταν δεν βρίσκεται στο Λονδίνο. Ξεκίνησε το 2017 στο ίδιο μέρος, έκανε μια στάση στο 15ο Λύκειο Κυψέλης το 2018 και εφέτος επιστρέφει στο σημείο αφετηρίας της με υπότιτλο «επανασύνδεση – μια δεύτερη ευκαιρία». Η έμπνευση προέρχεται από την ολιστική ιατρική και την επανασυνδετική θεραπεία, καθώς ο Πράπογλου βλέπει το ίδιο το κτίριο «ως σώμα και ως έναν οργανισμό ο οποίος μέσω της έκθεσης μπορεί να επανασυνδεθεί με τον ίδιο του τον εαυτό και με το περιβάλλον και τελικά να αυτοϊαθεί. Πέρα όμως από την ίδια την οικία Ζαρίφη, η έκθεση διερευνά τι ήταν η Κυψέλη, τι είναι και τι θα μπορούσε να είναι» σχολιάζει στο «Βήμα».

Η μάστιγα του Αirbnb