Συναντώ τον Πέτρο Ζούλια στο θέατρο Χώρα, λίγο πριν η παράσταση «Μπεντ» που σκηνοθετεί με πρωταγωνιστές τον Μέμο Μπεγνή και τον Ιωάννη Αθανασόπουλο ξεκινήσει. Η κουβέντα μας θα αρχίσει απρόσμενα από μια παρατήρησή του. «Είμαστε στην αρχή της σεζόν και ήδη οι παραστάσεις που παίζονται στην Αθήνα είναι εκατοντάδες. Και αναρωτιέμαι «ποιον αφορούν;», «γιατί έχουν λόγο ύπαρξης και ποιο κοινό θα προλάβει να τις δει;»» λέει. Δείχνει πράγματι σκεπτικός. Υστερα από μία μικρή παύση τελικά αποφαίνεται: «Θα μου πείτε και εύλογα «μιλάς εσύ που σκηνοθετείς φέτος τέσσερις παραστάσεις;». Γιατί πράγματι φέτος σκηνοθετώ για δεύτερη σεζόν την «Παγίδα» με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στο θέατρο Ζίνα, επίσης τον Γρηγόρη Βαλτινό στο «Da» στο θέατρο Ιλίσια, εδώ στο Χώρα το «Mπεντ» και τον Δεκέμβριο ανεβάζω στο θέατρο Παλλάς «Την τρελή του Σαγιό» με την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και τον Νίκο Μουτσινά. Σας ρωτώ όμως «πώς να πεις όχι στον Γρηγόρη Βαλτινό ή πώς να πεις «όχι» στο Παλλάς;». Και πέρα από τις συνεργασίες που ο ίδιος ονειρεύεσαι να κάνεις όπως στις παραπάνω περιπτώσεις, ξέρετε πολλές φορές ένας σκηνοθέτης αναγκάζεται να κάνει για παράδειγμα τέσσερις παραστάσεις τον χρόνο ώστε να μπορέσει να ζήσει. Μπαίνεις λοιπόν στα γρανάζια μιας υπερπαραγωγής που νομίζω ότι τελικά κακό κάνει στο θέατρο. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω. Φέρω και εγώ το δικό μου μερίδιο ευθύνης».
Ενα επίκαιρο έργο
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
