Αντλώντας από την ένταση ανάμεσα στο ελκυστικό και στο απωθητικό, το παγιωμένο στον χρόνο και το προσωρινό, η βουλγαρικής καταγωγής αμερικανίδα εικαστικός Ντεσισλάβα Τερζίεβα «εξυμνεί τη φθορά των υλικών οδηγώντας τις προσωπικές της αφηγήσεις προς την αφαίρεση και επανανοηματοδοτεί τον υλικό πολιτισμό των Βαλκανίων» όπως αναφέρει η εικαστικός Λελλέ Δεμερτζή στο εισαγωγικό κείμενό της για την έκθεση «Εγγύτητες και Αποστάσεις ΙΙ» που εγκαινιάστηκε πριν από λίγο καιρό στη CITROΝΝΕ Gallery της Αθήνας και θα διαρκέσει ως τις 20 του εφετινού Σεπτεμβρίου. Δεύτερο μέρος ενός δίπτυχου που ξεκίνησε στον Πόρο, η έκθεση επιχειρεί την παρουσίαση ενός διαλόγου καλλιτεχνικής αναζήτησης της εποχής μας που διασχίζει χωρικά σύνορα και ανατρέπει γεωγραφικά και άλλα όρια. Για τις ανάγκες τους δεύτερου μέρους (της Αθήνας), η Τερζίεβα δέχθηκε την πρόσκληση σε residency για τη δημιουργία ενός site-specific έργου με πρώτες ύλες από αθηναϊκές υπαίθριες αγορές, που αντιπαραβάλλονται με υλικά, συσκευασίες και πολύχρωμα μεταχειρισμένα υφάσματα από τη γενέτειρά της.
Σε αυτή τη «μαρτυρία της συνέχειας της κοινής ιστορικής και πολιτισμικής συνείδησης των Βαλκανίων», η Τερζίεβα συναντιέται με έλληνες εικαστικούς (Αντώνης Βολανάκης, Αλέκος Κυραρίνης, Πάνος Φαμέλης, Πάνος Χαραλάμπους, Λ. Δεμερτζή), με την Ελληνοαμερικανίδα Νικόλ Οικονομίδου, καθώς επίσης και με Αφρικανούς: τους Τσίντερα Ποσάχ (Νιγηρία), Σεντρίκ Κουαμέ (Ακτή Ελεφαντοστού) και Κουάκου Γιάρο, Εμπενέζερ Νανα Μπρους, Κουράζ Χούνκε (Γκάνα).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
