Πριν από 13 χρόνια η ιταλίδα ηθοποιός Αλμπα Ρορβάρχερ (στις φλέβες της οποίας κυλά και γερμανικό αίμα από την πλευρά του πατέρα της) επελέγη ως «πολλά υποσχόμενη ευρωπαία ηθοποιός» (European Shooting Star). Ο τίτλος έχει εξέχουσα σημασία για τους νέους ηθοποιούς, καθώς την επιλογή κάνει η επιτροπή Προώθησης Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (European Film Promotion), σε μια προσπάθεια διάκρισης καλλιτεχνών που έχουν μέλλον μπροστά τους.
Η Ρορβάχερ τίμησε τον τίτλο. Ως τότε η δουλειά της είχε φανεί στην τηλεόραση (ντεμπούτο το 2004 στη σειρά «Don Matteo»), στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο, δίπλα σε σκηνοθέτες όπως ο Μάρκο Μπελόκιο («Il regista di matrimoni», 2006), ο Ντανιέλε Λουκέτι («Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι», 2007) και ο Πούπι Αβάτι («Il papa di Giovanna», 2008). Στις περισσότερες από αυτές τις ταινίες οι ρόλοι της ήταν μικροί αλλά η παρουσία της έντονη, χάρη στα πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της: καστανοκοκκινομάλλα, με μεγάλα μπλε μάτια, πρόσωπο γεμάτο γωνίες, σουβλερή μύτη και ύφος που ταλαντεύεται ανάμεσα στην επιφύλαξη και την απορία. Χωρίς να είναι αυτό που λέμε κούκλα, η Αλμπα Ρορβάχερ έχει έναν εντελώς δικό της τύπο τον οποίο το σινεμά έχει αξιοποιήσει σε καλές ταινίες «ψυχολογικού προσανατολισμού», στις οποίες υποδύεται συχνά γυναίκες με περίπλοκο συναισθηματικό κόσμο. Προσφάτως την είδαμε σε έναν τέτοιο ρόλο, πρωταγωνίστρια στα «Κορδόνια» του Λουκέτι, ενώ η ερμηνεία της στις «Πεινασμένες καρδιές» του Σαβέριο Κοστάντσο, όπου η Ρορβάχερ υποδύεται μια μητέρα που αρνείται να ταΐσει το βρέφος της με τροφές του εμπορίου, είναι πραγματικά συγκλονιστική.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
