«Ζάκυνθος, χαίρε. / Στις ακτές του Αδρία, / στη στερνή κατοικία των Εφεστίων / θεών και των προγόνων μου, θ’ αφήσω / τα τραγούδια μου και τα κόκαλά μου, / και σ’ εσέ μοναχά τους στοχασμούς μου, / γιατί όποιος την πατρίδα του ξεχάσει / μήτε στα θεία δεν ομιλεί με σέβας». Πρόκειται για μερικούς στίχους ενός από τα πρώτα ποιήματα που μαθαίνουν τα παιδιά στη γειτονική Ιταλία. Ανήκει στον Ούγο Φώσκολο (1778-1827) και είναι αφιερωμένο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ζάκυνθο. Ο έλληνας εθνικός ποιητής της Ιταλίας όμως στη χώρα μας παραμένει εν πολλοίς άγνωστος.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, από ιταλικής καταγωγής πατέρα και μητέρα Ελληνίδα. Δεν έγραψε τα ποιήματά του στα ελληνικά, αλλά έτρεφε βαθιά ελληνική συνείδηση, εκπροσωπώντας τελικά ένα αμάλγαμα των πολιτισμών της Ιταλίας και της Ελλάδας. Σε λίγους μήνες το σπίτι του στη Ζάκυνθο ανοίγει τις πύλες του ως μουσειακός χώρος αφιερωμένος στα έργα και στις ημέρες του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
