Η ελληνική δισκογραφία είναι γεμάτη από ιστορίες περιπλάνησης και απόρριψης. Αρκετά τραγούδια αλλά και ολόκληροι δίσκοι βρήκαν πόρτες κλειστές μέχρι να βρεθεί κάποιος – ή λόγω ενός τυχαίου γεγονότος – για να τα ξεμπλοκάρει και να βρουν τον δρόμο για την ηχογράφηση.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που οι δισταγμοί ξεκινούσαν από τον ίδιο τον δημιουργό.
Η πρώτη παρουσία του Ορφέα Περίδη στη δισκογραφία – ως δημιουργού όμως, όχι ως ερμηνευτή των τραγουδιών του – ήταν το 1991, όταν έδωσε τρία πολύ δυνατά τραγούδια στον δίσκο «Σύνεργα» του Νίκου Παπάζογλου: το «Μάτια μου», το «Θάνατο θέλω τραγικό» και το «Φεύγω».
Είχε ξεκινήσει όμως να γράφει τραγούδια από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Το 1991 έλαβε μέρος στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Καλαμάτας που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις με τον «Ρομπέν των καμένων δασών», αποσπώντας το 4ο βραβείο.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχε ήδη συγκεντρωθεί κάποιο υλικό, το οποίο όμως ο Περίδης δεν το θεωρούσε άξιο δημοσιοποίησης.
Ημασταν βέβαια ήδη στη δεκαετία που χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση αρκετών σπουδαίων τραγουδοποιών και το έδαφος ήταν στρωμένο για νέες φωνές και δημιουργούς, αλλά η φυσική συστολή που χαρακτηρίζει τον Περίδη τον αποθάρρυνε από το να πιστέψει στα τραγούδια του.
Το 1993, με παρότρυνση αρκετών, ξεπεράστηκαν οι δισταγμοί του και μπήκε στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου προσωπικού του δίσκου με τίτλο «Αχ, ψυχή μου φαντασμένη».
Πολλά από τα τραγούδια εκείνου του δίσκου ήταν γραμμένα μερικά χρόνια πριν και είναι σύνηθες για έναν δημιουργό να θεωρεί πως έχουν «ξεθυμάνει» και εφόσον δεν βγήκαν στον καιρό τους δεν είχαν λόγο να βγουν καθόλου.
Η «Φωτοβολίδα» ήταν ένα από εκείνα τα τραγούδια, γραμμένο περίπου εννέα χρόνια πριν. Ο ίδιος αρνιόταν πεισματικά να συμπεριληφθεί το τραγούδι στον δίσκο, δεν το θεωρούσε κάτι ιδιαίτερο και προφανώς ύστερα από τόσα χρόνια το είχε απομυθοποιήσει μέσα του.
Επειτα από παρότρυνση – που κατέληξε σχεδόν σε πίεση – από τους παραγωγούς της εταιρείας αλλά και από φίλους, υποχώρησε και δέχθηκε να το συμπεριλάβει στον δίσκο.
Η συνέχεια είναι γνωστή, η «Φωτοβολίδα» άρχισε να απλώνεται σε όλη τη χώρα μέσω ραδιοφώνων και είναι έως και σήμερα το πλέον αναγνωρίσιμο τραγούδι του Ορφέα Περίδη, μαζί βέβαια με το «Φεύγω».
