Παιδάκι ακόμα, τα καλοκαίρια στο χωριό της μητέρας της λίγο έξω από τα Καλάβρυτα, η σκηνοθέτρια Κωστούλα Τωμαδάκη παρατηρούσε τα παιδιά των μεταναστών που όλοι αποκαλούσαν «Γερμανάκια». «Μου έκανε εντύπωση το βλέμμα τους που τότε δεν μπορούσα να χαρακτηρίσω» λέει σήμερα. «Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι ήταν η βαθιά επιθυμία του ανθρώπου να επικοινωνήσει».
Φαίνεται ότι κάτι έμεινε μέσα της. Χρόνια αργότερα, η φυγή των ελλήνων επιστημόνων στην κρίση του 2011 που θύμιζε το φαινόμενο της μεγάλης «ελληνικής εξόδου» μετά τον πόλεμο, όπως και το βιβλίο της Ελισάβετ Παπαδοπούλου «Μέρες και νύχτες που δεν ήταν δικές μας» (εκδόσεις Καστανιώτη) που περιγράφει την έρημο της ακριτικής επαρχίας του ’70, πυροδότησαν την ανάγκη της Τωμαδάκη να μιλήσει για αυτό το θέμα. Αποτέλεσμα η ευαίσθητη και ουσιαστική ταινία τεκμηρίωσης «Η μητέρα του Σταθμού» που καταγράφει τις αναμνήσεις κάποιων γυναικών που άφησαν πίσω τους την Ελλάδα και να αναζητήσουν την τύχη τους στη Γερμανία. «Η μεγάλη μου αγωνία δεν ήταν να διηγηθώ τι έγινε αλλά να κατανοήσω «γιατί έγινε»» λέει η σκηνοθέτρια για το ντοκιμαντέρ που έχει κάνει εκλεκτή πορεία σε φεστιβάλ του εξωτερικού και θα προβληθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
