Ο ψηλόλιγνος, μαυροντυμένος Θάνος Παπακωνσταντίνου κάθεται σταυροπόδι σε ένα καφέ της πλατείας Προσκόπων στο Παγκράτι. Κάνει λίγη ψύχρα, είναι προχωρημένο απόγευμα, αλλά ο ήλιος δεν έχει ακόμη δύσει. Το φως παιχνιδίζει πάνω στα δαχτυλίδια που έχει περασμένα στα χέρια του, δύο νεκροκεφαλές και δύο σκοτεινές πέτρες, καθώς στρίβει ένα τσιγάρο και περιγράφει προς «Το Βήμα» τον «Μισάνθρωπο» του Μολιέρου, την παράσταση δηλαδή που σκηνοθετεί η Αντζελα Μπρούσκου και συνεχίζεται αυτές τις μέρες στο Θέατρο Σφενδόνη. Ο ίδιος δεν εμφανίζεται τόσο συχνά ως ηθοποιός επί σκηνής. Αυτοπροσδιορίζεται άλλωστε ως σκηνοθέτης πρωτίστως ύστερα από μια γόνιμη δεκαετία στον χώρο, με ένα διακριτό σύμπαν που όλο επεκτείνεται. Εν προκειμένω όμως υποδύεται τον Αλσέστ, έναν από τους πλέον εμβληματικούς χαρακτήρες που έπλασε ο γάλλος δραματουργός στα 1666, τον Αλσέστ που είναι αγρίως στραβωμένος, που σιχαίνεται τους πάντες και τα πάντα. «Η αφετηρία μου ήταν η υποκριτική, στο «Εμπρός», δεν γίνεται να το ξεχάσω. Και μου αρέσει να παίζω όποτε βρίσκω τη σωστή ευκαιρία. Η τελευταία φορά ήταν το 2018 στο Μπάγκειον, στην «Εντα Γκάμπλερ» που είχε ανεβάσει επίσης η Αντζελα» είπε ο Θάνος Παπακωνσταντίνου. «Τώρα έχει στήσει τον «Μισάνθρωπο» σαν ένα ατέλειωτο πάρτι μέσα στο μπουντουάρ της Σελιμέν. Ο Αλσέστ, σφόδρα ερωτευμένος μαζί της, βρίσκεται εκεί και προσπαθεί να ολοκληρώσει μια συζήτηση, τι θα γίνει με τη σχέση τους, μα δεν τα καταφέρνει, το ξεκαθάρισμα αναβάλλεται συνεχώς. Πάντως τα ζητήματα τίθενται από την πρώτη κιόλας σκηνή. Η ατμόσφαιρα είναι ντεκαντάντ αλλά και ντίσκο, χωρίς ωστόσο να παραπέμπει σε κάτι συγκεκριμένο, οι αισθητικές αναμειγνύονται».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
