Είναι το κτίριο που κατασκευάστηκε το 1882-1885 από τον Ερνέστο Τσίλλερ για να αποτελέσει την οικία του. Εκεί, στο υπερυψωμένο ισόγειο, στεγαζόταν το αρχιτεκτονικό του γραφείο, ενώ στο περίφημο πομπηιανό σαλόνι, με τις υπέροχες τοιχογραφίες και οροφογραφίες, η σύζυγός του Σοφία Δούδου παρέδιδε μαθήματα πιάνου. Είναι το κτίριο που εξαιτίας των οικονομικών δυσχερειών της οικογένειας Τσίλλερ πλειστηριάστηκε το 1911 και αγοράστηκε από τον κεφαλλονίτη τραπεζίτη Διονύσιο Π. Λοβέρδο για να χρησιμοποιηθεί ως οικία του. Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1910, μάλιστα, ο ίδιος ο Τσίλλερ κλήθηκε από τον Λοβέρδο και ανέλαβε την πρώτη εσωτερική διαρρύθμιση της οικίας σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, αλλά και την κατασκευή του οκταγωνικού «παρεκκλησίου» στην εσωτερική αυλή. Τα επόμενα χρόνια ο οραματιστής αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος προέβη σε μετατροπές με προσθήκες από νέες πτέρυγες στο μέγαρο, ώστε να στεγαστεί η ιδιωτική συλλογή του Λοβέρδου από περίπου 600 εικόνες, χειρόγραφα και αντικείμενα μικροτεχνίας. Τότε λοιπόν δημιουργήθηκε η αίθουσα με τους μαρμάρινους κίονες, καθώς και το επονομαζόμενο «ελληνικό δωμάτιο», με στοιχεία σκυριανής και ηπειρωτικής παράδοσης, το οποίο διακοσμήθηκε από τη λαογράφο Αγγελική Χατζημιχάλη.
Η ιστορία του μουσείου
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
