Το κορίτσι φοράει μακρύ, λιτό, μαύρο φόρεμα. Τα μαλλιά της είναι δεμένα σε ένα σφιχτό σινιόν στη βάση του λαιμού. Ξαφνικά αρχίζει να χορεύει στους ρυθμούς της μουσικής του Max Richter. Μπροστά σε ένα πίνακα του Βαν Γκογκ, στην Αφροδίτη της Μήλου και πάρα πολλά άλλα αριστουργήματα που «κρύβονται» εδώ και πολλά χρόνια στις εμβληματικές αίθουσες του Λούβρου. Τη νεαρή γυναίκα «ακολουθεί» στις ρυθμικές κινήσεις της ένας όμορφος άνδρας. Ο skateboarder είναι ψηλός, με πλούσια μαλλιά, καλογυμνασμένος, αρρενωπός. Κινείται γρήγορα. Σε κάποια στιγμή κατορθώνει να συναντήσει το κορίτσι αφού διασχίσει μεγάλες αποστάσεις και φθάσει τελικά μπροστά από την υπέροχα φωτισμένη Πυραμίδα του Λούβρου. Η χορεύτρια του κλασικού μπαλέτου και ο skateboarder. Το Μουσείο του Λούβρου, από τα μεγαλύτερα, γνωστότερα και πλέον δημοφιλή στον πλανήτη, χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο όμορφο ζευγάρι για να «παγιδεύσει» την απίστευτη γοητεία των εκθεμάτων σε ένα φιλμ μικρής διάρκειας. Το ζευγάρι «εξερευνά» το τεράστιο, άδειο από τουρίστες, μουσείο, χαρίζοντας μέσα από αυτόν τον «περίεργο χορό» υπέροχες εικόνες. Η σκηνοθεσία του σύντομου, εξαιρετικού όμως αυτού φιλμ ανήκει στους Tristan Helias και Marin Troud. Το μουσείο έκλεισε για το κοινό τον περασμένο Μάρτιο, όταν ξεκίνησε η παγκόσμια πανδημία. Ανοιξε ξανά τις βαριές πύλες του τον Ιούλιο. Τώρα όμως, με τα κρούσματα της COVID-19 να αυξάνονται συνέχεια, οι γαλλικές Αρχές ζητούν από τους επισκέπτες να κλείσουν κάποιο ραντεβού για τις περιηγήσεις τους, τηρώντας πολύ αυστηρά τους κανόνες υγιεινής και ασφαλείας. Ολοι αυτοί που τους αρέσει να επισκέπτονται το Λούβρο όταν βρίσκονται στο Παρίσι ή δεν έχουν την ευκαιρία να βρεθούν σε έναν χώρο που μόνο δέος προκαλεί, μπορούν να παρακολουθήσουν τα πάντα μέσω Διαδικτύου. Το φιλμάκι στο οποίο έχουμε αναφερθεί αποτελεί πόλο έλξης. Το Λούβρο και άλλα μεγάλα μουσεία και ιστορικοί πολιτιστικοί χώροι αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα λόγω του κορωνοϊού. Στις επόμενες σελίδες θα διαβάσετε ένα μεγάλο ρεπορτάζ για τη Metropolitan Opera, τα θέατρα στο Μπρόντγουεϊ, αυτά του Λονδίνου κ.ά. τα οποία παραμένουν κλειστά ή υπολειτουργούν. Ελπίζοντας σε καλύτερες, «φωτεινές» ημέρες, όταν η παγκόσμια πανδημία θα έχει πλέον εξαφανιστεί, ας σταθούμε λίγο στην Κρατική Οπερα της Βιέννης. Ο συγκεκριμένος εκπληκτικός χώρος που θυμίζει άλλες εποχές συνεχίζει κανονικά τις παραστάσεις του, ζητώντας όπως είναι φυσικό από τους θεατές να τηρούν πολύ προσεκτικά τις οδηγίες. Το κτίριο της Οπερας είναι κινηματογραφικής ομορφιάς. Διαθέτει την περίφημη μαρμάρινη Μεγάλη Σκάλα που οδηγεί στα θεωρεία. Η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε το 1863 και η πρώτη παράσταση δόθηκε στις 25 Μαΐου του 1869 με την όπερα «Ντον Τζιοβάνι» του Μότσαρτ…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
