Η Αντιγόνη Κουλουκάκου έχει τον αέρα μιας γυναίκας όμορφης και γοητευτικής, που επιπλέον έχει ζήσει και εργαστεί χρόνια στην Ιταλία. Με τη «Γη της ελιάς» συστήθηκε στο ευρύ κοινό. Ενώ τώρα μόλις ξεκίνησε τις παραστάσεις της στο θέατρο με το «Απορρίπτεται» (γραμμένο το 1912) του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, όπου δύο ερωτευμένα παντρεμένα ζευγάρια μπλέκονται σε ένα παιχνίδι ερωτικής ανταλλαγής. Σκηνοθετεί ο Τάσος Πυργιέρης, στο θέατρο Σημείο.

Εχετε καιρό να κάνετε θέατρο…

«Από το 2018, με την «Τρισεύγενη» στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Μετά ήρθε η COVID-19. Ακολούθησε «Η γη της ελιάς». Εχω φοβερό ενθουσιασμό που επιστρέφω, λες και ανακαλύπτω κάτι από την αρχή. Το λέω και το ξαναλέω, το λένε όλοι οι ηθοποιοί, το θέατρο είναι το σπίτι μας, μας γεμίζει. Μέσα από το θέατρο κάνουμε κάτι σπουδαίο. Σαν να μεταφέρουμε κάτι στο κοινό, να συγκινούμε, να αγγίζουμε τα συναισθήματά του και, γιατί όχι, να μπορούμε να κάνουμε ακόμα και καλύτερο τον κόσμο. Είμαι ενθουσιασμένη και χαρούμενη για όλη τη συνθήκη της παράστασης – το έργο, τους συναδέλφους, τον σκηνοθέτη».

Τι είναι το «Απορρίπτεται»;

«Δεν έχω ξανακάνει τέτοιο έργο. Είναι πρόκληση για εμένα, γιατί είναι εποχής, αλλά και για τη φόρμα που ακολουθεί ο σκηνοθέτης. Είναι κάτι καινούργιο για εμένα, ήθελα να αναμετρηθώ και να δω τι μπορώ να καταφέρω. Από την άλλη, διαβάζοντάς το φαίνεται πόσο εύκολα μπορεί να σταθεί στο σήμερα».

Πραγματεύεται κυρίως την απιστία;

«Οχι. Βασικό του θέμα είναι ο έρωτας, η αγάπη, ο θαυμασμός, τα «πρέπει» και τα «θέλω» ενός ζευγαριού. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα βλέπαμε ότι αυτό που εμείς αποκαλούμε απιστία για εκείνους ήταν μια συνθήκη. Η μονογαμία δεν υπήρχε όπως σε εμάς σήμερα. Ηταν κάτι φυσιολογικό να είσαι παντρεμένος και να φλερτάρεις – για τους άνδρες, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι δεν ίσχυε και για τις γυναίκες. Υπήρχε μια συμμετοχή, μια συνενοχή – όλοι έπαιζαν αυτό το παιχνίδι. Είμαι πάντα της άποψης ότι όλα έχουν μια διαδρομή. Και η απιστία είναι ένα αποτέλεσμα που δεν με αφορά. Κάθε απιστία, όπως συμβαίνει και στα διαζύγια, είναι διαφορετική – τα εξετάζεις κατά περίπτωση».

Σας έχει τύχει;

«Προσωπικά δεν μου έχει τύχει και να το μάθω. Επιπλέον δεν ξέρω τι σημαίνει ζήλεια. Είμαι πολύ ελεύθερη ως άνθρωπος, αφήνω χώρο, οπότε μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να μην έχω υποστεί και ποτέ απιστία. Η απιστία δεν είναι και λίγο μια καταπίεση; Εχω νιώσει να με ζηλεύουν, να με καταπιέζουν, αλλά φεύγω. Υπάρχουν στάδια – ζήλεια, έλλειψη σεβασμού, κτητικότητα, καταπίεση. Αμα μένεις εκεί, μετά εσύ κακοποιείς τον εαυτό σου. Οπότε φεύγεις, και αν δεν φύγεις ψάχνεις βοήθεια».

Τότε ήταν πιο ελεύθερη η κοινωνία;

«Ναι, και χωρίς υποκρισία. Εδώ, αυτοί οι άνθρωποι αποδέχονται και παραδέχονται τα πράγματα απλά, με τον πολύ εξευγενισμένο τρόπο που υπήρχε στην εποχή τους. Θα ήθελα να ζω τότε. Από τότε έχουν αλλάξει τόσο πολλά και είναι φυσικό κάποια πράγματα να έχουν γίνει πιο άμεσα. Εμένα μου αρέσει αυτή η συνθήκη – τη βλέπω σαν ρόλο, αλλά για εκείνους ήταν η ζωή τους. Θα ήθελα όμως να είχα ζήσει τότε και είμαι σίγουρη ότι έχω ζήσει».

Μιλήστε μου για την ηρωίδα σας.

«Είναι η πιο ελεύθερη από όλους, η πιο χορτάτη, βαριέται εύκολα γιατί τα έχει ζήσει και ξαναζήσει όλα. Είναι μια ωραία γυναίκα και το ξέρει, ακομπλεξάριστη, το διασκεδάζει. «Δεν μ’ αρέσει να με ερωτεύονται, πλήττω» λέει. Αλήθεια, δεν έχουμε ανάγκη να γελάμε και να βλέπουμε λίγο ελαφρά τα πράγματα;».

Αναζητείτε ρόλους που να στραπατσάρουν την εικόνα σας;

«Εννοείται. Εγώ πάντα παρακαλώ να βρεθεί ένας σκηνοθέτης να μου πει «ξύρισε το κεφάλι σου ή πάρε πέντε κιλά για έναν ρόλο», για να αναφερθώ στα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Η ομορφιά είναι τύχη και κατάρα, χωρίς να σημαίνει ότι εγώ αντιλαμβάνομαι αυτό που λες εσύ ομορφιά. Εγώ είμαι καλά με τον εαυτό μου, μου αρέσουν τα κοπλιμέντα που μου λένε, αλλά δεν με αντιλαμβάνομαι ως όμορφη. Ισως είναι η ιδιοσυγκρασία μου τέτοια, το επάγγελμά μου, να μπορώ να μεταμορφώνομαι.

Η ομορφιά είναι ένας εσωτερικός κόσμος που τον έχει κάθε άνθρωπος, είναι από μέσα μας. Αλλά αν θέλουμε να το κάνουμε προσωπικό, εγώ δεν είμαι αντικειμενικά μια όμορφη γυναίκα. Εχω αυτοπεποίθηση, ξέρω τι θέλω, είμαι χαρούμενος άνθρωπος, αισιόδοξος. Αλλά, για να μη λέω και ψέματα, δεν μου είναι και εμπόδιο. Μου έχει ανοίξει πολλές πόρτες, όπως και το όνομά μου, Αντιγόνη…».

Δηλαδή;

«Την πρώτη δουλειά την πήρα γιατί ο σκηνοθέτης μού είπε ότι ήθελε πολύ να συνεργαστεί με κάποια που την έλεγαν Αντιγόνη –  γέλασα. Πιστεύω όμως ότι φέρεις το όνομά σου και στην καλή και στην κακή του εκδοχή, έχει σημασία, κουβαλάει μια ιστορία. Ο γιος μου λέγεται Αγγελος Λεονάρντο. Εμπεριέχει το Λέων σαν μια εσωτερική, δική του δύναμη, ενώ Αγγελος είναι από τη γιαγιά του, τη μητέρα του πατέρα του παιδιού μου».

Απολαμβάνετε τον ρόλο της μητέρας;

«Δεν περίμενα ότι θα υπάρχει μια λέξη που θα είναι ο κόσμος όλος… Οταν ο γιος μου με λέει «μάμα», στα ιταλικά, είναι κάτι μοναδικό».

Θα πάει και πέμπτη σεζόν «Η γη της ελιάς». Δεν σας κούρασε;

«Οχι, περνάω καλά. Σκέφτομαι βέβαια τι άλλο μπορεί να συμβεί στους ήρωες. Παράλληλα έχω κι άλλα σχέδια, θέατρο, ταινία. Αλλά μου αρέσει η σταθερότητα της καθημερινότητας. Και τώρα με το παιδί μου θέλω να είμαι σε μια δουλειά που δεν καταπιέζομαι. Πάντα όμως αναζητώ σκηνοθέτη που θα με αλλάξει. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος μου είχε πει ότι «εσύ είσαι ένας καμβάς». Τον αναπολώ συχνά».

Ηταν να παίξετε στην τελευταία του ταινία.

«Πράγματι. Για εμένα ήταν δάσκαλος. Μπορεί να μην ολοκληρώθηκε η ταινία, αλλά το σπουδαίο ήταν ότι τον γνώρισα – οι συμβουλές, οι κατευθύνσεις του. Οταν συζητούσαμε για τον ρόλο, μου είχε πει ότι θα έχει κάποιες δυσκολίες, κάποια γυμνά στη θάλασσα. «Εχετε κάποιο πρόβλημα με αυτό;» με ρώτησε. Εβαλα αυθόρμητα τα γέλια και του είπα: «Πείτε μου ποιες ήταν αυτές που αρνήθηκαν να τις ευχαριστήσω». Γιατί σίγουρα δεν ήμουν η πρώτη του επιλογή».

Πώς προέκυψε η συνεργασία;

«Μόνη μου τους πήρα τηλέφωνο – με βοήθησε ο Γιώργος Λυκιαρδόπουλος. Επικοινώνησα με την κόρη του, την Ελένη, κι ενώ είχαν κλείσει το καστ. Μου είπε να στείλω βιογραφικό. Με κάλεσαν – ήμουν στη Ρώμη. Γύρισα, πήγα στο γραφείο στα Εξάρχεια και από την αγωνία και το άγχος μου έβγαλα έρπητα. «Τι ωραίο κορίτσι» είπε ο Αγγελόπουλος όταν με συνάντησε. Μιλήσαμε, κάναμε ένα βίντεο. Πήρα τη δουλειά – ούρλιαζα στον δρόμο. Προλάβαμε να κάνουμε λίγα γυρίσματα. Θεωρώ πως ήταν η πρώτη μου επιτυχία, θησαυρός. Μου πήρε χρόνια να αντιληφθώ τι μου πρόσφερε και τώρα πια νιώθω άνετα να μιλάω για αυτό».

INFO «Απορρίπτεται» του Τζορτζ Μπέρναρ Σο.  Παίζουν: Αντιγόνη Κουλουκάκου, Βασίλης Αθανασόπουλος, Αγγελική Καρυστινού,  Θωμάς Βούλγαρης.  Στο θέατρο Σημείο,  Χαριλάου Τρικούπη 4,  Καλλιθέα.