Υπήρξε ένας σπουδαίος ζωγράφος αλλά και ένας γλυκύτατος άνθρωπος για όσους είχαμε την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίσουμε σε κάποια φάση της ζωής του. Ο Χρόνης Μπότσογλου μας άφησε στα 81 του χρόνια, καθώς πέθανε από επιπλοκές μιας χρόνιας άνοιας, αλλά αφήνει πίσω του ένα σημαντικό έργο, στη συντριπτική του πλειονότητα ανθρωποκεντρικό. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1941, σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1960-65) με τον Γιάννη Μόραλη, αλλά και στην Ecole Νationale Superieure des Beaux Arts στο Παρίσι με υποτροφία. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας «Νέοι έλληνες ρεαλιστές» (1971-73) μαζί με τους φίλους του και συνοδοιπόρους από το εργαστήριο του Μόραλη, Γιάννη Βαλαβανίδη, Κυριάκο Κατζουράκη, Κλεοπάτρα Δίγκα αλλά και τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, όπου άπαντες αναζητούσαν τρόπους αντανάκλασης της κοινωνίας στην τέχνη.
Δούλεψε με την ελαιογραφία, την ακουαρέλα, τη χαρακτική αλλά και τη γλυπτική και κινήθηκε με άνεση ανάμεσα στον κριτικό ρεαλισμό και στην εξπρεσιονιστική γραφή βάζοντας σε πρώτο πλάνο τον εαυτό του και τους οικείους του.Οπως στην «Προσωπική Νέκυια», 26 πίνακες μεγάλων διαστάσεων (1993-2000, πλέον στη συλλογή Σωτήρη Φέλιου), όπου αναπαριστά πρόσωπα της ζωής του που δεν βρίσκονταν κοντά του όταν φιλοτέχνησε το έργο. Ζητήσαμε από ορισμένους ανθρώπους που τον γνώρισαν και υπήρξαν κοντινοί του άνθρωποι ή και συνεργάτες να μοιραστούν την εμπειρία τους από τη γνωριμία με αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
