Από το 1998 που μπήκε στις ζωές μας μάς ταξιδεύει με τη φωνή, τους στίχους και τις μελωδίες του. Από το αισθαντικό «Αγγιγμα ψυχής», που τον σύστησε στο κοινό, τις διαχρονικές ερωτικές μπαλάντες «Μόνο στα όνειρα», «Πάρτι», «Δεν φεύγω» και «Ο βυθός σου» μέχρι τα αισιόδοξα «Χέρια ψηλά», «Ονειρο ζω», «Χορεύω», «Εμείς οι δυο σαν ένα», και το νέο του τραγούδι «Ολα πολύ», ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες και τραγουδιστές της εποχής μας, συνοδεύει τις μεγαλύτερες στιγμές της ζωής μας.
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δηλώνει άνθρωπος που αγαπά τις προκλήσεις και που θέλει συνεχώς να δοκιμάζεται. «Πρέπει να έχετε αντιληφθεί ότι είναι στο DNA μου να βάζω τον εαυτό μου σε δοκιμασίες, να κυνηγώ νέες εμπειρίες» θα πει μιλώντας στο «Βήμα» μια ανάσα πριν τη μεγάλη του πρεμιέρα στο Mega. Το «Σπίτι με το Mega», η αγαπημένη τηλεοπτική συνήθεια του σαββατόβραδου, επιστρέφει το ερχόμενο Σάββατο 18 Νοεμβρίου, στις 21.00.
Οχι, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δεν θα είναι ο πρώτος καλεσμένος της εκπομπής, αλλά μαζί με τη Ρούλα Κορομηλά θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας οδηγήσουν σε μοναδικά μουσικά μονοπάτια. Λίγο πριν λοιπόν ανέβει η αυλαία της δημοφιλούς μουσικής εκπομπής, με πρώτο καλεσμένο τον Θέμη Αδαμαντίδη, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μιλάει για όλα στο «Βήμα».
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης φωτογραφήθηκε μπροστά από το λαμπερό «Ye$» (2001) των Tim Noble & Sue Wester, αλλά και τους διάσημους καναπέδες Wavelength Lounge του Karim Rashid, τα οποία κοσμούν το Lobby του ξενοδοχείου Semiramis/ Φωτ.: Ολυμπία Κρασαγάκη
Κύριε Χατζηγιάννη, η είδηση ότι θα είστε συνοδοιπόρος της Ρούλας Κορομηλά στο «Σπίτι με το Mega» μάς ξάφνιασε όλους. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι»;
«Η ζωή είναι γεμάτη καθημερινές εκπλήξεις! Με την επιστροφή μου από την Κύπρο, και αφού ακολούθησαν μερικές συναυλίες το καλοκαίρι στην Ελλάδα, προέκυψε και κάτι πραγματικά μη αναμενόμενο! Ιδού λοιπόν μια έκπληξη, που – εκτός απροόπτου – θα γεννοβολήσει κι άλλες πολλές».
Επειτα από δύο μοναδικές εμφανίσεις στη μουσική εκπομπή του Mega στο παρελθόν, ποιοι άλλοι λόγοι σας έκαναν να αναλάβετε τον ρόλο του συμπαρουσιαστή;
«Πρέπει να έχετε αντιληφθεί ότι είναι στο DNA μου να βάζω τον εαυτό μου σε δοκιμασίες, να κυνηγώ νέες εμπειρίες. Ως καλλιτέχνης αν περιμένεις άλλους να δημιουργήσουν για σένα κι εσύ απλώς να το σερβίρεις, δεν λέει όσα λέει η δημιουργία με τα δικά σου υλικά και από τα δικά σου χέρια. Αν ως δημιουργός δεν χτυπηθείς στο ρινγκ, αν δεν κουραστείς, αν δεν κυνηγήσεις την αδρεναλίνη, τότε καταλήγεις σταδιακά θύμα σε κάποιο «τροχαίο» της ρουτίνας. Ξεθωριάζεις και βλέπεις τον εαυτό σου να χάνεται. Εδώ υπάρχει για μένα μια μεγάλη πρόκληση που έχει να κάνει πρώτα με τη μουσική δημιουργία, μετά με την τηλεόραση και ύστερα με την παρουσίαση δίπλα σε μια από τις κορυφαίες του είδους, τη Ρούλα Κορομηλά!».
Πόσο καταλυτική ήταν η σύμπραξη με τη Ρούλα Κορομηλά για την απόφασή σας;
«Ιδιαίτερα ουσιαστική αφού εκτός από φίλη μου, η κυρία Κορομηλά αποτελεί ασφάλεια για κάποιον που βγαίνει μαζί της μπροστά στον φακό. Είναι σαν να κολυμπάς από τη μια άκρη της Μεσογείου στην άλλη έχοντας δίπλα σου έναν πρωταθλητή της κολύμβησης».
Τι οφείλει κατά τη γνώμη σας να έχει μια μουσική εκπομπή για να ξεχωρίσει απ’ όσες έχουμε δει μέχρι σήμερα;
«Αν με την ερώτησή σας θέλετε να σας αποκαλύψω τα μυστικά της εκπομπής θα πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή! Μια μουσική εκπομπή, ειδικά στην εποχή μας, χρειάζεται να διαθέτει μια δροσερή γοητεία. Να διαθέτει ένα άρωμα από τη σπουδαία κληρονομιά της ελληνικής μουσικής, μέσα από την παρουσία μεγάλων και καταξιωμένων καλλιτεχνών αλλά και νεότερων. Είναι μεγάλη χαρά για εμάς να συνδυάσουμε την πλούσια μουσική μας προίκα με την άνοιξη που κουβαλά η νέα γενιά καλλιτεχνών».
Πιστεύετε ότι η ελληνική τηλεόραση δίνει τον χώρο που χρειάζεται στη μουσική και στους Έλληνες καλλιτέχνες;
«Η ελληνική τηλεόραση είναι αντανάκλαση της κοινωνίας. Δίνει χώρο σε όλα ή σχεδόν σε όλα και υπάρχει και το τηλεκοντρόλ που δίνει τη δυνατότητα επιλογής σε όλους. Σήμερα η τεχνολογία έχει μεγεθύνει σε τέτοιον βαθμό τις δυνατότητες πρόσβασης στη δημοσιότητα που «ο μπάρμπας στην Κορώνη» είναι πια φιγούρα του κακού παρελθόντος».
Σαφέστατα η παρουσίαση είναι για εσάς ένα πείραμα. Θα σας δούμε ωστόσο πέραν αυτού να παίρνετε το μικρόφωνο για να τραγουδήσετε στο «Σπίτι με το Mega»;
«Προφανώς μέσα από την ιδιότητά μου και σε μια τέτοια μουσική τηλεοπτική εκπομπή όπως το «Σπίτι με το MEGA», και μικρόφωνο θα πάρω, και θα τραγουδήσω, και μόνος και μαζί με άλλους».
Πρόσφατα κυκλοφορήσατε και ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Ολα πολύ». Είναι αυτό ένα μότο που χαρακτηρίζει και εσάς; Είστε ένας άνθρωπος που θέλει να ζει τα πάντα στο έπακρο;
«Οντως το «Ολα πολύ», όσο περνά ο καιρός – μια και είναι και ζήτημα φιλοσοφίας – ξέρω ότι αν δεν περπατήσεις στο τεντωμένο σκοινί της ζωής και κυρίως της Τέχνης, πραγματική τέχνη δεν κάνεις. Σε αυτή τη μουσική ακροβασία θεωρώ πλέον πως μπορώ να υπολογίσω και τις σωστές παραμέτρους της ισορροπίας».
Βουτήξατε στη μουσική από πολύ μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα να μη ζήσετε αυτό που λέμε ανέμελα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Αισθάνεστε ότι μεγαλώσατε απότομα;
«Τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν δύσκολα για μένα και την αδελφή μου. Με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο η οικογένειά μας έχασε το σπίτι μας στην Κερύνεια, ωστόσο οι γονείς μας δούλεψαν σκληρά ως πρόσφυγες για να μη μας λείψει τίποτα. Σπατάλες δεν υπήρχαν αλλά ως παιδιά και έφηβοι χαρήκαμε τα σχολικά μας χρόνια και τη μαθητική ζωή. Ως έφηβος, με την κιθάρα στο χέρι, εργάστηκα, αλλά το θυμάμαι με ευγνωμοσύνη εκείνο το διάστημα, γιατί αξιοποιούσα την αγάπη μου για τη μουσική βγάζοντας και το χαρτζιλίκι μου».
Ποιο ήταν το σημείο στη διαδρομή σας που δηλώσατε απερίφραστα «Δεν φεύγω»; Ποιον τίτλο θα δίνατε σε αυτή τη διαδρομή;
«Η σχέση μου με τη μουσική και το τραγούδι είναι τόσο βαθιά και ουσιαστική που ποτέ δεν πίστεψα ότι στη διάρκεια αυτής της πορείας μου θα μπορούσα να φύγω. Να αποχωρήσω… Και μάλιστα πολύ περισσότερο σε περιόδους δύσκολες οι οποίες οδηγούσαν στην απάθεια και στη ματαιότητα».
Με τι άλλο θα θέλατε να ασχοληθείτε πέρα από το τραγούδι;
«Η σύνθεση είναι μια μεγάλη πρόκληση που δεν αρκεί για δυο ζωές. Οποιος έχει τη δυνατότητα και την τύχη να μπει σε μια ερωτική σχέση μαζί της και παράλληλα έχει και την ευλογία να ερμηνεύει αυτά που συνθέτει, δύσκολα βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Εν τούτοις όσο χρόνο εξοικονομώ από τη μουσική μου δραστηριότητα τον κρατάω για κάποιο καλό βιβλίο».
Πρόσφατα δοκιμάσατε να ασχοληθείτε με την ενεργό πολιτική, αναλαμβάνοντας χαρτοφυλάκιο υφυπουργού Πολιτισμού στην Κύπρο. Τι γεύση σας άφησε αυτή η σύντομη θητεία; Πιστεύετε εκ των υστέρων πως η πολιτική είναι μια «Ακατάλληλη σκηνή» για έναν καλλιτέχνη;
«Για μένα ήταν μια πρόκληση και ευκαιρία που μου έδινε τη δυνατότητα να δημιουργήσω νέα αντίληψη στον χώρο του Πολιτισμού που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο τόπος που με γέννησε. Δεν χάσαμε ούτε δευτερόλεπτο, σηκώσαμε τα μανίκια και εργαστήκαμε εντατικά από την πρώτη στιγμή έτσι ώστε να υλοποιήσουμε τα σχέδιά μας. Αλλά όπως έγραψε και ο μεγάλος Dante Alighieri στη «Θεία Κωμωδία», ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
Τι θεωρείτε ότι αφήσατε πίσω φεύγοντας από το υπουργείο Πολιτισμού;
«Ενας από τους γνωστούς δημοσιογράφους στην Κύπρο, αρχές Οκτωβρίου είχε γράψει «θυμίζω ότι όταν στις 11.7.2023 ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αποχώρησε, είχε μεταξύ άλλων σημαδιακών πει: Για μένα το πιο γοητευτικό χαρακτηριστικό της εξουσίας είναι όταν κατορθώνει να επιφέρει αλλαγές που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων». Ετσι στη διάρκεια της παρουσίας μου τροχοδρομήσαμε μαζί με τους πανάξιους συνεργάτες του υφυπουργείου την Κάρτα Νέων για τον Πολιτισμό, αξίας 220 ευρώ για όλα τα παιδιά που συμπληρώνουν το 18ο έτος της ηλικίας τους. Επίσης νομοσχέδιο για τη σύνταξη των καλλιτεχνών και ένα δεύτερο για την απαλλαγή από φόρους χορηγιών που οι ιδιώτες καταθέτουν υπέρ του Πολιτισμού. Ελπίζω να κατατεθούν στη Βουλή και να γίνουν νόμοι!».
Ανεξάρτητα από την κατάληξη στο υπουργείο, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης εξακολουθεί να δηλώνει παρών για την Τέχνη;
«Πάντα. Σε ό,τι μου ζητηθεί εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων μου απαντώ πάντοτε παρών. Πρέπει να σημειώσω ότι τώρα με την αμετροεπή διαχείριση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα σύνορα της τέχνης έχουν εξαφανιστεί, τα τείχη έχουν συνθλιβεί και οι μπόρες κατεβάζουν από το βουνό νερό καθαρό και το ρίχνουν στους υπονόμους. Είναι δύσκολο να βρεις καθαρό νερό για να δώσεις ακόμα και στα μικρά παιδιά. Γι’ αυτό χρειάζεται η γονική αγάπη προς τα παιδιά να εστιάζεται στην καλλιέργεια και στην παιδεία έτσι ώστε να μπορούν να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι, δηλαδή τι είναι ωφέλιμο και τι όχι».
Κατά τη γνώμη σας η πολιτεία, σε Ελλάδα και Κύπρο, στηρίζει επαρκώς τους καλλιτέχνες;
«Είναι οφθαλμοφανές ότι η πολιτεία άλλοτε στηρίζει και άλλοτε δεν στηρίζει επαρκώς τους καλλιτέχνες. Στήριξη δεν είναι να τους δίνει λεφτά για να πορεύονται, ούτε και συντάξεις για καλά υστερινά. Αυτά είναι καθήκον του κοινωνικού κράτους. Στήριξη είναι το κράτος να δημιουργεί διαρκώς υποδομές πάνω στις οποίες ο Πολιτισμός να βρίσκει πεδίο δράσης, έδαφος εύφορο και κλίμα παραγωγής εύκρατο. Συμπράξεις, φεστιβάλ, ανταλλαγές, μακρόπνοο πολιτισμικό σχεδιασμό κι ένα σχολείο με ενδιαίτημα τον Πολιτισμό και το Περιβάλλον».
Επειτα από μια δεκαετία και πλέον κρίσης, η νυχτερινή διασκέδαση μοιάζει να έχει περιοριστεί. Νιώθετε ότι εκείνη η «χρυσή περίοδος» ξεπέρασε κατά κάποιον τρόπο τα όρια;
«Τα επταήμερα στα νυχτερινά κέντρα ήταν ένα φαινόμενο και ακραίο και παράλογο. Μια κατάσταση εκτός ορίων που έμοιαζε και λίγο εκτός λογικής. Διότι για να συντηρείς μια τέτοια νυχτερινή ζωή επτά ημερών την εβδομάδα θα πρέπει να έχεις να ξοδέψεις τα ανάλογα και ήταν φανερό ότι η χώρα δεν είχε. Γι’ αυτό και ήρθε η κρίση και ο καταποντισμός. Το εισόδημα των εργαζομένων μειώθηκε αισθητά και ήταν απόλυτα φυσιολογικό η νυχτερινή διασκέδαση και να χάσει την αίγλη της αλλά και να σμικρυνθεί. Τώρα πια οι καταναλωτές ψωνίζουν με φειδώ και διασκεδάζουν σκεπτόμενοι δύο φορές πού θα δώσουν τα λεφτά τους».
Ανήκετε στην πρώτη γενιά Κυπρίων που έζησαν στο νησί μετά την τουρκική εισβολή, καθώς η οικογένειά σας εκδιώχθηκε από την Κερύνεια. Ποια συναισθήματα σας ξυπνά ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας τις τελευταίες ημέρες;
«Αυτό που έζησε η Κύπρος πριν από 50 χρόνια ήταν εξίσου συγκλονιστικό και καταδικαστέο με αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη. Ωστόσο αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες με τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς σχολείων και νοσοκομείων και τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους στην Παλαιστίνη είναι ντροπή για την ανθρωπότητα, όπως ιταμή ήταν και η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στα κιμπούτς και τα 1.400 θύματα και τους 220 ομήρους την 7η Οκτωβρίου. Η Κύπρος είναι μια ανάσα από το Ισραήλ και η ανησυχία στο νησί για γενίκευση του πολέμου πολύ μεγάλη».
Στους στίχους μιας εκ των επιτυχιών σας τραγουδάτε «είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του». Οι δικοί σας ήρωες ποιοι είναι;
«Ολοι οι αναξιοπαθούντες και περιθωριοποιημένοι συνάνθρωποί μας και κυρίως τα παιδιά όπως και οι εθελοντές που αφιερώνουν ώρες και μέρες στη βοήθειά τους. Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες, γι’ αυτό, όποτε κληθώ, σπεύδω να βοηθήσω, όσο μπορώ».
Αν βάζατε τους «τίτλους τέλους» σε αυτή την κουβέντα ποιοι θα ήταν αυτοί;
«Δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου για τους άλλους. Πρέπει να κάνεις αυτό που είναι σωστό για σένα, ακόμα και αν αυτό πληγώσει κάποιους ανθρώπους που αγαπάς».
*Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Semiramis (Χαριλάου Τρικούπη 48, Κηφισιά).
