Ξύπνησα νύχτα την Τετάρτη 26 Φλεβάρη με κάποια ανησυχία. Μάλλον έφταιγε η επίσκεψή μου στην Εντατική το Σάββατο, τέσσερις μέρες πριν, μετά το τηλεφώνημα της Θεοδώρας, της κόρης του Κώστα που είχε έρθει από την Ολλανδία όπου ζει με τον άντρα της και το μωρό της. Τις αγαπώ και τις τρεις κόρες του, τη Σάντρα, τη Θεοδώρα και τη Νικολέτα, και βέβαια και τον τρίχρονο Φοίβο, της τέταρτης συζύγου του, της Αλίκης. Εκεί στο Αττικό νοσοκομείο, στον διάδρομο του πρώτου ορόφου, περίμεναν στις 4 το απόγευμα όλοι οι συγγενείς των «κατοίκων» της Εντατικής για να δουν τους ανθρώπους τους. Τους επισκέπτονται δυο-δυο μέχρι να περάσει το επιτρεπόμενο όριο της μισής ώρας. Εκεί ήταν και η Θεανώ, η δεύτερη σύζυγος, η Θεοδώρα, η Σάντρα, η μεγάλη του κόρη, καρπός του πρώτου του γάμου με την Ερρικα Μπρόγιερ, και η τελευταία του σύζυγος, η Αλίκη Κατσαβού. Σε λίγο ήρθαν κι άλλοι φίλοι του. Μπήκα με την Αλίκη και βρεθήκαμε στο δωμάτιο τρεις μαζί με τη Σάντρα. Ο Κώστας ήταν καταβεβλημένος. Εγώ διαισθάνθηκα το τέλος και γύρισα σπίτι συγκλονισμένος. Από εκείνη τη στιγμή κάθε πρωί περίμενα την είδηση του τέλους…
Εφυγε το Alter Ego μου. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω, να γίνουμε συνεργάτες αλλά και φίλοι από το 1981 μέχρι σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια. Ο Κώστας μού έκανε το μεγάλο δώρο να μπορεί οτιδήποτε είχα στο κεφάλι μου να το ζωντανέψει με χάρη. Να μπαίνει στο πλάνο ή στη σκηνή και να φέρνει αυτή τη λάμψη, την ακτινοβολία του μεγάλου ηθοποιού, του «σταρ». Κάναμε μαζί πολλές ταινίες και δύο θεατρικές παραστάσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
