Δύο αιώνες ιστορίας (και μουσικής)

Σε ένα υποβαθμισμένο σήμερα σημείο της Αθήνας ζούσαν πριν από πολλά χρόνια μερικοί από τους πιο επιφανείς πολίτες. Και χτυπούσε η μουσική καρδιά της πόλης. Επιστρέφουμε λοιπόν στην οδό Πειραιώς και στα πέριξ αυτής, στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Εκεί, στη συμβολή των οδών Μυλλέρου και Αγησιλάου κατοικούσε η Δούκισσα της Πλακεντίας από το 1833 ως το 1847, οπότε πυρκαγιά κατέκαψε το σπίτι της και μαζί το ταριχευμένο σώμα της μονάκριβης κόρης της. Εκεί είχαν τα σπίτια τους ο προσωπικός ιερέας της βασίλισσας Αμαλίας, ο πρίγκιπας της Μολδοβλαχίας Ιωάννης Καρατζάς, ο μέγας δραγουμάνος της Βλαχίας Γεώργιος Αργυρόπουλος, ο αρχιτέκτονας Σταμάτης Κλεάνθης και ο Φαναριώτης μεγαλοκτηματίας Μιχαήλ Σούτσος. Εκεί λειτούργησε και το πρώτο ωδείο της Ελλάδας που παρείχε και μουσικές και θεατρικές σπουδές, με πρωτοβουλία του «Μουσικού και δραματικού συλλόγου» και με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Ιανουαρίου 1873, παρουσία του βασιλικού ζεύγους. Το εξαιρετικά σημαντικό«σχολείον μουσικής»,το οποίο δεν είναι άλλο από το σημερινό Ωδείο Αθηνών, στεγάστηκε στην Πειραιώς 37, σε κτίριο που αρχικά ανήκε στον Φαναριώτη Κωνσταντίνο Βλαχούτση και το οποίο, κατά μία θεωρία, αποδίδεται στον Σταμάτη Κλεάνθη. Πρόκειται για έπαυλη (στην πραγματικότητα για δύο συνεχόμενα οικοδομήματα) χτισμένη το πολύ μακρινό 1834. Η οποία, ως διά μαγείας, δεδομένου ότι οι περισσότερες λαμπρές οικείες της περιοχής έχουν κατεδαφιστεί, στέκεται ακόμα όρθια (με τις όποιες αλλαγές υπέστη μέσα στον χρόνο) πολύτιμο δείγμα του αρχιτεκτονικού παρελθόντος της Αθήνας.