«Διέθεταν και τουαλέτα στον πρώτο όροφο»

{ARX}Μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. και μία από τις μεγαλύτερες εκρήξεις ηφαιστείων που σημειώθηκαν ποτέ στην ιστορία του πλανήτη σφραγίζει για πάντα τη μοίρα των κατοίκων του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης. Ενα παχύ στρώμα τέφρας καλύπτει την ακμάζουσα πόλη τους. Μία πόλη ευημερούσα, όπως δηλώνουν τα πολυώροφα σπίτια της με την πλούσια διακόσμηση και την εξεζητημένη οικοσκευή. Μια πόλη που ήρθε ξανά στο φως το 1967 από την αρχαιολογική σκαπάνη του Σπυρίδωνος Μαρινάτου, με τη σκυτάλη, μετά τον τραγικό θάνατό του από δυστύχημα στον χώρο των ανασκαφών, να παίρνει ο καθηγητής Χρίστος Ντούμας. {ARX}
Στη δική μας «Πομπηία», στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, το 1977 βρέθηκε ως νεαρή τότε αρχιτέκτονας η ομότιμη σήμερα καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κλαίρη Παλυβού, όταν εντάχθηκε στην ομάδα του Χρίστου Ντούμα. Και το Ακρωτήρι για εκείνη ήταν μάλλον ένας έρωτας με την πρώτη ματιά. Στο νέο της βιβλίο «Ακρωτήρι Θήρας. Η αρχιτεκτονική της Δυτικής Οικίας» (εκδ. Μέλισσα) αναλύει το αρχιτεκτονικό θαύμα μιας τριώροφης οικίας της Εποχής του Χαλκού, της επονομαζόμενης Δυτικής Οικίας, που είχε μέχρι και εσωτερικό αποχωρητήριο. Το βιβλίο της, λεπτομερές και τεκμηριωμένο, έχει το μεγάλο προσόν να σε μεταφέρει νοητά στην προϊστορική αυτή οικεία μέσα από εικόνες φωτορεαλιστικής αναπαράστασης που πραγματικά εντυπωσιάζουν.

«Μιλάμε ουσιαστικά για μια πόλη με καθαρά αστικό χαρακτήρα» αναφέρει η Κλαίρη Παλυβού μιλώντας στο «Βήμα». «Δεν πρόκειται για έναν αγροτικό οικισμό. Δεν υπάρχουν αυλές, εγκαταστάσεις για οικόσιτα ζώα. Πρόκειται για μια πολύβουη πόλη με λιμάνι, το οποίο γνωρίζουμε πού περίπου βρισκόταν αλλά σήμερα είναι θαμμένο κάτω από όγκους στάχτης. Θα έλεγα ότι ήταν μία πόλη με πραγματικά κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και στενές σχέσεις με τη Μινωική Κρήτη. Η κατοίκηση στη θέση αυτή ξεκινά ήδη την 5η χιλιετία π.Χ. τη Νεολιθική Εποχή και είχε μια μακρά πορεία ως την κορύφωσή της την Υστερη Εποχή του Χαλκού».