Η επιμονή και η υπομονή δικαιώνονται. Τουλάχιστον στην περίπτωση του Γιάννη Πουλόπουλου, ο οποίος κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να γίνει ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού. Γλυκιά, ερωτική φωνή με βάθος και με έναν οξυδερκή ερωτικό ρομαντισμό, έντυνε με μαεστρία τους στίχους και τις μουσικές, κάνοντας τα κομμάτια που του εμπιστεύονταν διαχρονικά. Σιγοτραγουδήθηκαν σχεδόν από όλους τους Ελληνες σε κάποια στιγμή της ζωής τους, τους συντρόφευσαν στους έρωτές τους, μάταιους ή μη, και το κυριότερο, ακόμη και σήμερα παραμένουν ζωντανά. Στο άκουσμα του θανάτου του, το πρωί της περασμένης Δευτέρας, ποιος ή ποια δεν ψιθύρισε έστω ένα δίστιχο από το «Αγαλμα», το «Ξημερώνει Κυριακή», το «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» και τόσα άλλα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
