Τέσσερα αδέρφια, τελείως διαφορετικά μεταξύ τους αλλά πολύ αγαπημένα, μοιράζονται ένα ένοχο μυστικό από το παρελθόν που παραμένει ανοιχτή πληγή μέχρι σήμερα. Το μυστικό τους όμως, αργά ή γρήγορα, θα μαθευτεί και θα προκαλέσει αντιδράσεις. Η άκρη του νήματος βρίσκεται στα παγωμένα νερά της λίμνης Παμβώτιδας και αρχίζει να ξετυλίγεται στο «Ταμπού», τη νέα δραματική σειρά του MEGA. Τα αγόρια της οικογένειας Καρτάλη μιλούν στο «Βήμα».
«Ο Αντρέας (σ.σ.: Γεωργίου) και η Βάνα (σ.σ.: Δημητρίου) έχουν δώσει δείγματα εξαιρετικής δουλειάς τόσα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Η Βάνα μας έχει συνηθίσει σε πολύπλοκα και ανατρεπτικά σενάρια. Πλέον με το «Ταμπού», το τερμάτισε! Εχει ανοίξει πολλά μέτωπα και προβλέπει ανατροπές που νομίζω θα ιντριγκάρουν τους τηλεθεατές» αναφέρει ο Μέμος Μπεγνής, ο οποίος υποδύεται τον Λουκιανό Καρτάλη. Εναν οικογενειάρχη καθηγητή Κβαντικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, αρκετά συντηρητικό και ήρεμο. Ακρως αντίθετος χαρακτήρας από τον ίδιο. «Αυτό και μόνο ήταν η πρόκληση για να το κάνω» θα πει υπογραμμίζοντας: «Δεν έχω μάθει τους ρόλους μου να τους φέρνω στη ζωή μου, οπότε δεν με επηρεάζουν. Ο Λουκιανός δεν είναι εξωγήινος, είναι ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι ένας ψυχοπαθής που θα έπρεπε να τον μελετήσω καλά, να μιλήσω με γιατρούς για να τον προσεγγίσω».
Ο Μέμος Μπεγνής υποδύεται τον Λουκιανό Καρτάλη, έναν οικογενειάρχη καθηγητή Κβαντικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, αρκετά συντηρητικό και ήρεμο
Για τον Θεοχάρη Ιωαννίδη το σενάριο «συνδυάζει αληθινά πρόσωπα μέσα από αληθινές καταστάσεις. Αυτό που με συνδέει με το σενάριο της Βάνας είναι ο τρόπος που αποδίδεται η ωμή αλήθεια στις ιστορίες του».
Οπως αναφέρει, η σειρά ήρθε σε μια φάση της ζωής του που είχε περισσότερο την ανάγκη να αποδώσει «απογυμνωμένα ταμπού και καταπιεσμένα συναισθήματα», όπως λέει χαρακτηριστικά. «Αυτό που με ενέπνευσε να πάρω μέρος σε αυτή τη σειρά, πέρα από την ομάδα, ήταν η ποιότητα των ηρώων και η ταυτότητα της ψυχαναγκαστικής πραγματικότητας που βιώνουν. Μιας πραγματικότητας που αναπόφευκτα εξελίσσεται σε κάτι που με ενδιαφέρει πολύ».
Ο Θεοχάρης Ιωαννίδης ενσαρκώνει τον Γαβριήλ Καρτάλη, έναν αμετανόητο εργένη πιλότο που αγαπάει το ρίσκο και τα σπορ
Ενσαρκώνει τον Γαβριήλ Καρτάλη, έναν αμετανόητο εργένη πιλότο που αγαπάει το ρίσκο και τα σπορ. Κοσμοπολίτη, λάτρη των ταξιδιών, έξω καρδιά, με αυξημένη αίσθηση του χιούμορ. «Από την πρώτη στιγμή συνειδητοποίησα πως μου δίνεται η ευκαιρία να συνδεθώ με έναν ήρωα που στο πρώτο επίπεδο επαφής του με την πραγματικότητα θέτει ως στόχο την πλήρη αποκαθήλωση των καταστάσεων που βιώνει. Φοράει τη μάσκα που έχουμε χρησιμοποιήσει όλοι ως αμυντικό μηχανισμό. Το χιούμορ, τη σαρκαστική διάθεση, ακόμα και τον κυνισμό. Νομίζω ότι κούμπωσα με τις ανασφάλειές του» θα πει.
Τον μικρότερο γιο της οικογένειας Καρτάλη, τον Εκτορα, υποδύεται ο Ιάσονας Χρόνης. Νέος και φέρελπις ηθοποιός που παράλληλα με τη σειρά συνεχίζει και τις σπουδές του. «Είναι μια ακόμη πρόκληση για εμένα. Ανακαλύπτω νέους τρόπους, μέσα από τους οποίους μπορώ να εκφραστώ καλλιτεχνικά. Διάβασα το σενάριο και αναγνώρισα πολλά κομμάτια του Εκτορα ως δικά μου. Η σχέση με τα αδέρφια του, η συναισθηματική διαχείριση (ή έλλειψη αυτής), ο έρωτας και η παιδικότητα που επέρχεται αυτού. Βέβαια με τον Εκτορα ακόμα γνωριζόμαστε. Εχω πολλά να μάθω για εκείνον. Ως τώρα είναι ένας ρόλος ενός άνδρα σίγουρου μέσα στο μπέρδεμά του. Είναι πολύ εργατικός, αγαπάει τη δουλειά, την οικογένεια και τα αδέρφια του. Παλεύει μεταξύ αυτού που θέλει, του «σωστού» και του «λάθους». Είναι μια νέα εμπειρία, την οποία αντιμετωπίζω με πολύ σεβασμό και μεράκι· ανυπομονώ να δω τη συνέχεια της εξέλιξής του».
Στον πυρήνα της σειράς βρίσκονται οι απαγορευμένοι έρωτες, τα ανομολόγητα πάθη και τα ένοχα μυστικά. Πολλά μυστικά. Τελικά τα μυστικά μπορούν να παραμείνουν κρυμμένα για πάντα;
«Δεν πιστεύω ότι ζούμε σε ένα δίκαιο κόσμο, ούτε σε έναν κόσμο που λέμε αλήθειες. Μόνο ψέματα υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων, υποκρισίες και «δηθενιά». Το βλέπει κανείς αυτό μέσα από τα social media, όπου όλοι εμφανίζονται ευτυχισμένοι, ενώ στην πραγματικότητα είναι δυστυχισμένοι. Η αλήθεια λοιπόν πολύ σπάνια λάμπει, γιατί ζούμε μες στην υποκρισία όλοι» θα πει ο Μέμος Μπεγνής.
Από την πλευρά του ο Θεοχάρης Ιωαννίδης πιστεύει πως «υπάρχει η ικανότητα στους ανθρώπους να «πνίγουν» τα μυστικά τους χωρίς να βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια. Ομως, όσοι από μας πιστεύουν στην ομορφιά ως μόνη σωτηρία στη ζωή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βρίσκουμε διαφυγή και αφήνουμε την αλήθεια να επικρατεί. Είναι μια εσωτερική ανάγκη μας να προδίδονται τα μυστικά μας. Είναι σαν να το επιτρέπουμε εμείς να συμβαίνει, ασυνείδητα».
«Πολλές φορές δυστυχούμε λιγότερο όταν μας εξαπατά κάποιος που αγαπάμε, παρά όταν μας αποκαλύπτει μία αλήθεια. Τα μυστικά δεν είναι παρά φόβοι. Είναι καλό να ξέρουμε πως όλα τα ελαττώματά μας συγχωρούνται ευκολότερα από τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να τα κρύψουμε» καταλήγει ο Ιάσονας Χρόνης.
