Οταν ήταν μικρή, δεν έκανε ζημιές, ούτε ζαβολιές. Ηταν πολύ ήσυχη. Σε ευτράπελο μάλιστα βαθμό, μπορούσε δηλαδή να την πάρει ο ύπνος σε οποιαδήποτε απίθανη γωνιά στη γειτονιά, με αποτέλεσμα οι δικοί της να την αναζητούν ενίοτε εναγωνίως. «Εμπαινα κάπου, έβρισκα τον χώρο μου και απλώς κοιμόμουν, δεν ξέρω γιατί. Και ύστερα με ψάχνανε. Μια μέρα η μάνα μου με βρήκε κάτω από ένα έπιπλο όπου είχα χωθεί και μετά με αγκάλιαζε σφιχτά για πολλή ώρα. Φοβήθηκε ότι με έχασε για πάντα…» εξιστορούσε τις προάλλες στο «Βήμα» η ηθοποιός Σύρμω Κεκέ.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αιγάλεω. Προέρχομαι από μια ακραιφνώς λαϊκή οικογένεια. Η μητέρα μου, Μικρασιάτισσα, ήταν μοδίστρα και ο πατέρας μου Θρακιώτης και μαρμαράς. Δεν υπήρχαν στον περίγυρο ιδιαίτερα καλλιτεχνικά ερεθίσματα. Κάναμε όμως καταπληκτικά γλέντια στο σπίτι. Μας άρεσε πολύ το τραγούδι. Παρ’ όλα αυτά, από τόση δα, με ενδιέφεραν πράγματα που δεν απασχολούσαν λ.χ. τα αδέλφια μου, να διαβάζω, να ζωγραφίζω, να ακούω ραδιόφωνο. Από τότε, αν τύχαινε να συναντήσω κάποιον που ήδη γνώριζα ότι ήταν καλλιτέχνης, μουσικός ας πούμε, για να αναφερθώ στο συνηθέστερο, με έπιανε μια ακατανόητη συγκίνηση, θεωρούσα ότι είχα απέναντί μου μια διαφορετική ύπαρξη…» ανέφερε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
