Αλλο ένα δείγμα της ουμανιστικής φιλοσοφίας του και της σταθερά καταφατικής στάσης του προς τη ζωή και τη δημιουργία είναι ο νέος δίσκος του Κώστα Τουρνά που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό με τον τίτλο «Αθώος». Περιλαμβάνονται εδώ έντεκα καινούργια τραγούδια ερμηνευμένα από τη δική του φωνή, αλλά και η ζωντανή ηχογράφηση των διαχρονικών επιτυχιών του όπως αυτές ακούστηκαν στην τηλεοπτική εκπομπή «Σπίτι με το Mega» με τη συμμετοχή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, του Γιάννη Κότσιρα, του Δημήτρη Τσοπανέλλη, του Ρόμπερτ Ουίλιαμς, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Αύγουστο, μια απώλεια που στοίχισε πολύ στον 73χρονο τραγουδιστή και τραγουδοποιό.
Κύριε Τουρνά, λέγατε πάντα «ναι» στη ζωή;
«Νομίζω ότι ήμουν πάντα έτσι, δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου αλλιώς. Το ρήμα «ζω», έχω αυτό το δώρο της ύπαρξης, λειτουργεί ανεξάρτητα από τις δυσκολίες οι οποίες μπορεί να σε πτοήσουν, να σε απογοητεύσουν ή να σε φέρουν σε απόγνωση. Και τότε όμως ακόμη το δώρο παραμένει δώρο. Δυστυχώς στο κεφάλι μας παίζονται διάφορα παιχνίδια, έτσι είμαστε φτιαγμένοι, και ίσως κάποιες επόμενες γενιές να συνειδητοποιήσουν πραγματικά ότι η ζωή είναι όμορφη υπό κάθε συνθήκη. Οι αντιξοότητες αποτελούν μια πτυχή της μόνο».
Το εξώφυλλο του νέου δίσκου του Κώστα Τουρνά με τίτλο «Αθώος»
Ο αειθαλής
τραγουδιστής και
τραγουδοποιός
αποδεικνύει
με τον νέο του
δίσκο πως δεν
έπαψε ποτέ να
έχει το βλέμμα
στραμμένο προς
τη φωτεινή
πλευρά της ζωής
Αν σκεφτεί κανείς ποιο είναι το εναλλακτικό σενάριο, την ανυπαρξία δηλαδή, μάλλον θα δει πιο καθαρά κάποια πράγματα.
«Ολοι έχουμε χάσει κάποιον κοντινό μας, αγαπημένο άνθρωπο και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να μας κάνει να καταλάβουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει το ότι υπάρχουμε και μόνο. Για όσο διαρκέσει αυτό».
Πότε γράψατε τα καινούργια τραγούδια σας;
«Από τον Φεβρουάριο του 2022 και μετά γράφτηκαν. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο κάποιες μελωδίες. Πέρυσι τέτοια εποχή άρχισα να τα συλλέγω, να τα ολοκληρώνω, να τα διαμορφώνω και μπήκα στη συνέχεια στο στούντιο για να τα ηχογραφήσω».
Πείτε μου λίγα λόγια για τον τίτλο. Εσείς είστε ο «Αθώος»;
«Εχω την εντύπωση ότι η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων διακατέχεται από κάποιου είδους αθωότητα, ίσως και αφέλεια. Ποτέ δεν έχουμε πλήρως σφαιρική εικόνα του τι συμβαίνει γύρω μας και των μηχανισμών που μας επηρεάζουν. Πολλοί όμως έχουν διεστραμμένη αντίληψη για τη ζωή και χρησιμοποιούν δόλια μέσα για να ελέγξουν τους άλλους, να τους επιβληθούν και να τους ακυρώσουν. Είμαστε σε ένα σημείο που η ανθρωπότητα δεν έχει ενηλικιωθεί. Οταν ένας άνθρωπος νομίζει ότι ηγείται και ότι είναι ανώτερος και καλύτερος από τους άλλους, σε μικρή ή σε μεγάλη κλίμακα, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ώριμες κοινωνίες».
Θα υπάρξει ποτέ ενηλικίωση της ανθρωπότητας; Τα άλματα της τεχνολογίας βοηθούν ή αποτελούν τροχοπέδη;
«Ολα αυτά τα ζητήματα είναι σύνθετα. Σε καθετί υπάρχει μια ωφέλιμη και μια ζημιογόνα πλευρά, εξαρτάται από τη χρήση του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διάσπαση του ατόμου. Το ίδιο ισχύει για κάθε βήμα της ανθρωπότητας. Οταν είσαι ενήλικος, ωστόσο, θα επιλέξεις να ωφεληθείς και όχι να προκαλέσεις ζημιά στον εαυτό σου ή τους άλλους. Το θέμα είναι από τι θα χρειαστεί να διέλθει και τι θα υποστεί η ανθρωπότητα προκειμένου να φτάσουμε σε ένα τέτοιο επίπεδο αντίληψης και πνευματικότητας. Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα απαιτηθούν για να κάνουμε αυτή τη διαδρομή, το σίγουρο είναι πως δεν γίνεται να συμβεί ανώδυνα. Θα χρειαστούν μεταβολές οι οποίες θα έχουν επιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί αίμα, συγκρούσεις και ριζικές αλλαγές στη ζωή μας».
Ας επιστρέψουμε στη μουσική. Σας λένε οι άνθρωποι ιστορίες από τη ζωή τους επειδή αγαπούν τα τραγούδια σας;
«Είναι πάρα πολλές αυτές οι ιστορίες. Οταν φτιάχνεις ένα τραγούδι, στην ουσία τι κάνεις; Καταφέρνεις να εκφράσεις κάτι που θα μπορούσε να μπει στο στόμα κάποιου άλλου που δεν μπορεί να το πει, επειδή δεν έχει τον τρόπο, δεν έχει τις λέξεις. Η δυνατότητα για έκφραση εμπεριέχει ένα στοιχείο λύτρωσης, εκφράζεσαι και φεύγει ένα βάρος από πάνω σου, ανακουφίζεσαι. Αυτή είναι η δουλειά μας. Δεν έγραφα ποτέ τραγούδια για να μπουν στα τσαρτ ή για να κάνουν επιτυχία, όσο κι αν χαιρόμουν όταν αυτό συνέβαινε. Ο στόχος μου δεν ήταν ποτέ το χιτ, πέρα από μια μικρή περίοδο το ’88-’89 που βρέθηκα σε δύσκολη θέση και αναρωτήθηκα τι θα μπορούσα να κάνω για να έχω επιτυχία. Μιλάμε για μια πολύ σύντομη παρένθεση σε όλη μου την πορεία. Με ένοιαζε πάντα τι αξίζει να ειπωθεί, τι θα μπορούσα να γράψω επειδή ένιωσα κάτι το οποίο, διατυπώνοντάς το, ίσως να βοηθούσε τους ανθρώπους με ένα προικιό ζωής, με κάτι σημαντικότερο από την τροφή ή τον ύπνο τους. Ενας ανακουφισμένος άνθρωπος, κάποιος που έχει εκφραστεί, είναι λίγο πιο ελαφρύς, άρα και λίγο πιο ανοιχτός στη ζωή».
Αυτό είναι που κάνει τα τραγούδια διαχρονικά;
«Δεν με απασχολεί η διαχρονικότητα. Σου δίνει χαρά φυσικά να βλέπεις ένα τραγούδι που έγραψες το 1975 να είναι ζωντανό και στο τώρα. Δεν γίνεται σκόπιμα, αν σκέφτεσαι όταν δημιουργείς τι αξίζει να πεις και να το καταγράψεις με λέξεις και νότες, αυτό από μόνο του βάζει μια μικρή προϋπόθεση διαχρονικότητας. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει από γενιά σε γενιά, η ψυχή και η ουσία μας έχουν κοινές ρίζες, φόβους, συναισθήματα και ανάγκες. Αυτό που αλλάζει είναι αν στη διαδρομή του κάποιος θα ακολουθήσει τη δημιουργία, το φως, ή την καταστροφή».
Ακούτε σήμερα κομμάτια που σας γοητεύουν;
«Ελάχιστα. Επικρατεί, ξέρετε, ένα μπέρδεμα. Μια εξαιρετική παραγωγή, μια ωραία φωνή ή μελωδία μπορούν εύκολα να μας γοητεύσουν και να μας βοηθήσουν να εκτονωθούμε, να μας προκαλέσουν μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση, όμως αυτό είναι διασκέδαση, ξεσάλωμα και όχι ψυχαγωγία. Με την πραγματική ψυχαγωγία γίνεται κάτι πιο βαθύ, αυτό που λέμε σε μαθαίνω να ψαρεύεις για να τρως και δεν προσπαθώ απλώς να σου δώσω ένα ψάρι να φας».
