«Πραγματικά, η φύση της νόσου δεν ήταν δυνατόν να περιγραφεί με λόγια και η σφοδρότητα της προσβολής ξεπερνούσε τις αντοχές της ανθρώπινης φύσης (…). Οι άνθρωποι πέθαιναν, άλλοι από έλλειψη φροντίδας και άλλοι παρά τη μεγάλη περιποίηση που είχαν∙ φάρμακο, για το οποίο θα μπορούσε κανείς να πει ότι δίνοντάς το στον άρρωστο θα τον βοηθούσε, δεν βρέθηκε ούτε ένα».
Η περιγραφή του Θουκυδίδη για τον περίφημο λοιμό της αρχαίας Αθήνας συγκλονίζει. Ο αντικειμενικότερος όλων των ιστοριογράφων της αρχαιότητας, έχοντας ο ίδιος ιαθεί από τη φοβερή νόσο, καταγράφει την πρωτοφανή επιδημία που έπληξε την πόλη. Και ο λοιμός δεν αποδεκάτισε μόνο 1/4 – 1/3 του πληθυσμού της πόλης, αλλά παρήγαγε πολιτικά και ιστορικά γεγονότα, αποτελώντας έναν από τους αποφασιστικούς παράγοντες για την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, θέτοντας ουσιαστικά το τέλος της αθηναϊκής κυριαρχίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
