Την εποχή του «Me Too» και των χιλιάδων σε όλον τον κόσμο καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση, ένας (αντι-)ήρωας σαν τον Ντον Τζοβάνι, από την ομώνυμη όπερα του Μότσαρτ, πιθανώς μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Παρήλθαν, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, οι εποχές σαν τη δική του, οπότε οι άνδρες μπορούσαν να φέρονται στις γυναίκες σαν να είναι αντικείμενα με περιορισμένη διάρκεια χρήσης, να τις εκμεταλλεύονται ερωτικά και να τις παραδίδουν στην κοινωνική χλεύη. Παρήλθαν; Ας μη γελιόμαστε, πάντα οι άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) θα επιδίδονται σε παιχνίδια γοητείας, σαγήνης και εξουσίας. Και πάντα, για ορισμένους, αυτά τα παιχνίδια θα ξεφεύγουν από τα όρια που επιβάλλει η ανθρώπινη ηθική – και οι εκάστοτε κοινωνίες διά της νομοθεσίας. Οπότε, ο ερωτύλος γόης του Μότσαρτ, ο εραστής των ηδονών που αποπλανεί, εξαπατά και που έρμαιο του κακού εαυτού του φτάνει ακόμα και στο έγκλημα παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρος. Η δε νέα παραγωγή της δημοφιλούς όπερας από την Εθνική Λυρική Σκηνή, που σήμερα κάνει πρεμιέρα στην GNO TV, τοποθετώντας τη δράση σε ένα σημερινό ξενοδοχείο, στον μικρόκοσμο μιας σύγχρονης πόλης, τονίζει ακόμα περισσότερο το διαχρονικό της Κολάσεως που ζουν οι ήρωές της. Αν και ο «Ντον Τζοβάνι» δεν έχει ανάγκη από χρονικές μεταθέσεις και ρετουσαρίσματα για να «μιλήσει» στο σύγχρονο κοινό, παραμένει διαχρονικός και μοντέρνος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
