Για να μπορέσει να διατηρηθεί μια στρατιωτική δικτατορία, δεν χρειάζεται να ελέγχει μόνο τον Στρατό, την Αστυνομία, τις επικοινωνίες, τα μεγάλα αστικά κέντρα, τον Τύπο. Χρειάζεται να ελέγχει και τον άνθρωπο, τον πολίτη. Και αυτό το επιτυγχάνει τόσο μέσω της απειλής, του φόβου, των εξοριών, των συλλήψεων, των βασανιστηρίων, των δολοφονιών, όσο και της πλύσης εγκεφάλου. Απαγορεύουμε, αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Ενα τρίπτυχο που δεν αφορά μόνο την πολιτική σκέψη και δράση, αλλά και τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής. Κυριότερη από αυτές ο πολιτισμός. Θεάτρο, κινηματογράφος, μουσική λογοκρίνονται, κατακρεουργούνται, απαγορεύονται. Καθετί που μπορεί να σημαίνει ανάταση – ανάσταση στέλνεται στο πυρ το εξώτερον. Βαφτίζεται κομμουνιστικό, αναρχικό, αντικοινωνικό και εξολοθρεύεται. Οπως ακριβώς έπραξε και η «δική μας» χούντα από τον Απρίλιο του 1967 έως το καλοκαίρι του 1974, με σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Επί 7 χρόνια επέβαλε πλήρη σκοταδισμό στον πολιτισμό μέσω της λογοκρισίας. Και ιδιαιτέρως στο τραγούδι, στη μουσική. Φυσικά δεν τα κατάφερε όπως και όσο ήθελε. Είτε γιατί οι λογοκριτές της δεν διέθεταν το ανάλογο πνεύμα για να αντιληφθούν – κάποιες φορές – τα κρυμμένα μηνύματα στους στίχους των τραγουδιών, είτε γιατί οι δημιουργοί τους, σαφώς πιο έξυπνοι από τους γαλονάδες, έβρισκαν τρόπους να ξεπερνούν τη λογοκρισία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
