Η τέχνη προσφέρει παρηγοριά, έστω και για ορισμένες φευγαλέες στιγμές τις οποίες όλοι αναζητούμε μέσα στην πρωτόγνωρη συνθήκη που ζούμε. Τα κλειστά μουσεία, οι γκαλερί και οι χώροι τέχνης μπορούν να διαθέσουν γερές δόσεις από αυτό το ακριβό «φάρμακο» σε όσους το αποζητούν. Το ένα μουσείο μετά το άλλο διαθέτουν τμήμα του περιεχομένου τους με ψηφιακό τρόπο και ορισμένες φορές το διαδικτυακό αποτέλεσμα (σχεδόν) συναγωνίζεται τη ζωντανή εμπειρία. Στο εξωτερικό, το Met Brauer, το «παρακλάδι» του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, το έχει κάνει με πολύ επιτυχημένο τρόπο για την έκθεση «Gerhard Richter: Painting After all», του σπουδαίου γερμανού ζωγράφου Γκέρχαρντ Ρίχτερ. Σε αυτήν παρουσιάζονται έργα από όλες τις φάσεις της εξηντάχρονης(!) πορείας του, από τα φωτορεαλιστικά, μικρά σε μέγεθος οικογενειακά πορτρέτα έως τους μνημειώδεις πίνακες της πλήρους αφαίρεσης. Μέσα από ένα σύντομο βίντεο, μόλις πέντε λεπτών, βλέπει κανείς τα εκθέματα από μακριά μέσα στον χώρο, και από κοντά σε πολύ καλή ευκρίνεια μέσα από ένα αριστοτεχνικό, νευρικό μοντάζ και με μουσική υπόκρουση της σύνθεσης «Fratres» του Εσθονού Αρβο Περτ (www.metmuseum.org). Χωρίς αντίστοιχο νεύρο εμφανίζεται στις οθόνες η ψηφιακή περιήγηση της έκθεσης «Picasso and Paper» στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου μέσα από ένα βίντεο 40’ το οποίο δεν ενδείκνυται για θέαση όταν η ώρα έχει περάσει για τα καλά, εκτός βέβαια και αν κάποιος θέλει να επισπεύσει με κάποιον τρόπο τον ύπνο του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
