Από τη Μαία της άνοιξης στη Σύριγγα του Ντεμπισί

Η Μαία, μία από τις Πλειάδες, θυγατέρες του Ατλαντα, προκάλεσε τον έρωτα του Δία, με τον οποίο ενώθηκε για να γεννήσει τον Ερμή. Εκτός όμως από μητέρα του ψυχοπομπού θεού έχει μείνει στην ιστορία και ως η Νύμφη που έδωσε το όνομά της στον τελευταίο και πιο λουλουδιασμένο μήνα της άνοιξης, τον Μάιο, γι’ αυτό και τη θυμηθήκαμε. Δεν είναι φυσικά η μόνη Νύμφη που η φήμη της έχει πετάξει από τα χρόνια της αρχαιότητας και έχει φτάσει ως τις μέρες μας. Και άλλες μυστηριώδεις αδελφές της έχουν, χάρη στη δίχως όρια έμπνευση των μεγάλων καλλιτεχνών, περάσει στην αιωνιότητα: μέσα από πίνακες, μουσικά κομμάτια, ποιήματα, ακόμα και ταινίες. Πάντα οι Νύμφες γοήτευαν τους δημιουργούς. Επειδή μας αρέσουν τα παραμύθια. Επειδή στεκόμαστε με περιέργεια μπροστά σε οτιδήποτε υπερβαίνει τα όρια του ανθρώπινου και με το μεταφυσικό της ύπαρξής του γεφυρώνει την τεράστια απόστασή μας από το θείο. Ετσι λοιπόν γοήτευσαν, για να ξεκινήσουμε τη μικρή περιήγησή μας στον κόσμο τους με ένα τρανταχτό παράδειγμα και τον Στεφάν Μαλαρμέ. Ο γάλλος ποιητής το 1865 έβαλε έναν ερωτύλο φαύνο, στο διασημότερο ποίημά του «L’après-midi d’un faune» («Το απομεσήμερο ενός φαύνου»), να τις παρακολουθεί και να μονολογεί: «Αυτές τις Νύμφες θέλω εγώ να διαιωνίσω.

Τόσο λαμπρό το αβρό τους ρόδινο, που τρέμει στον αιθέρα…». Ετσι γοήτευσαν και τον Κλοντ Ντεμπισί που ήρθε να ντύσει με μουσική το ποίημα του Μαλαρμέ για να δημιουργήσει το 1894 το συμφωνικό ποίημα «Prélude à l’après-midi d’un faune». Ετσι γοήτευσαν και τον μυθικό χορευτή Βάτσλαβ Νιζίνσκι, ο οποίος χορογράφησε και ερμήνευσε, το 1912, το ομότιτλο μπαλέτο πάνω στη μουσική του Ντεμπισί.