Ξένη μουσική: Αντιρατσισμός, «Havana» και Arctic Monkeys

Με αντικειμενικά κριτήρια, με όρους προσέλευσης δηλαδή, η μεγαλύτερη συναυλία της χρονιάς ήταν σίγουρα αυτή των Iron Maiden με σχεδόν 40.000 θεατές. Κρίνοντας ωστόσο από τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τη γενικότερη δημοτικότητα των Arctic Monkeys, η πολυαναμενόμενη εμφάνιση της βρετανικής μπάντας στο Terra Vibe στη Μαλακάσα υπήρξε η μαζική εμπειρία που ενθουσίασε τα πλήθη – και ας ταλαιπωρήθηκαν κάποιες μανάδες που περίμεναν μέχρι αργά τα έφηβα παιδιά τους έξω από τον συναυλιακό χώρο. Ας όψονται ο ακαταμάχητα χαρισματικός και σέξι frontman Αλεξ Τέρνερ, τα εθιστικά κομμάτια και τα singalongs που μπορούσαν να παρασύρουν ακόμα και όσους βρέθηκαν εκεί μόνο και μόνο για να κάνουν check-in. Αυτά σε ένα καλοκαίρι που, από άποψη πασίγνωστων ονομάτων, και τον Sting είδαμε στο (βρεγμένο) Ηρώδειο και τον Μπράιαν Φέρι στον ίδιο χώρο στη στεγνή εκδοχή του, αλλά και ο Νικ Κέιβ (ξανα)ήρθε χωρίς να καταφέρει να επαναλάβει τη μαγεία του live που είχε δώσει τον Νοέμβριο του 2017.

Η κυριαρχία των
Αφροαμερικανών

Στα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας το γεγονός που συζητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο και χαρακτηρίστηκε θρίαμβος από τα περισσότερα Μέσα ήταν οι συναυλίες της Μπιγιονσέ στο καλιφορνέζικο φεστιβάλ Coachella. Η πρώτη μαύρη γυναίκα headliner της συγκεκριμένης διοργάνωσης ανέβασε 100 άτομα συνολικά στη σκηνή, παραδίδοντας ένα σεμινάριο που διέθετε ως τίτλο εργασίας «πώς να εκτελέσεις άψογα ένα άκρως ψυχαγωγικό οπτικοακουστικό υπερθέαμα με αναφορές στην αφροαμερικανική κουλτούρα, πολιτικοκοινωνικό σχολιασμό και ό,τι άλλο ανάγει την ψυχαγωγία σε υψηλή τέχνη».

Μηνύματα κατά της βίας και του ρατσισμού της Αμερικής του Τραμπ είδαμε και στο βίντεο για το τραγούδι «Τhis is America» του πολυσχιδούς καλλιτέχνη Ντόναλντ Γκλόβερ, ο οποίος κάνει μουσική καριέρα με το όνομα Childish Gambino. Το οπτικοποιημένο σχόλιό του για την εποχή που ζούμε έγινε viral και συμπεριλαμβάνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς που πέρασε. Ενας άλλος νεαρός αλλά διακεκριμένος Αφροαμερικανός, ο ράπερ Κέντρικ Λαμάρ, κέρδισε πέρυσι το βραβείο Pulitzer στην κατηγορία της μουσικής για το άλμπουμ του «Damn». Ηταν η πρώτη φορά που τιμάται με αυτή τη διάκριση ένας καλλιτέχνης μη κλασικής ή τζαζ μουσικής από τότε που ξεκίνησε η απονομή βραβείων και στην κατηγορία της μουσικής, πριν από περίπου 75 χρόνια. Η βράβευση επιβεβαίωσε και επισήμως αυτό που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια, ότι η αρχή του 21ου αιώνα ανήκει στη ραπ μουσική. Μια μαύρη γυναίκα, η Ζανέλ Μονέ, στηλίτευσε και αυτή τις φυλετικές ανισότητες των ΗΠΑ στον δίσκο «Dirty Computer», απενοχοποιώντας ωστόσο παράλληλα και θέματα-ταμπού, όπως η αμφισεξουαλικότητά και ο φεμινισμός. Η 33χρονη ηθοποιός και τραγουδίστρια εντυπωσίασε επίσης με το ιδιοσυγκρασιακό στυλ της, θεωρείται fashion icon και θηλυκός διάδοχος του Πρινς και του Ντέιβιντ Μπόουι – τηρουμένων των αναλογιών πάντα. Τα κομμάτια της «Pynk» και «Make me Feel» μπορούν να συγκαταλέγονται ήδη στα κλασικά του μέλλοντος.

Τα μεγάλα σουξέ
σε charts και streams

Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούν τη λέξη inescapable για τα τραγούδια που είναι τόσο εθιστικά που δεν μπορείς καθόλου να τους αντισταθείς, εισχωρούν βαθιά στο μυαλό και σχεδόν σε υποχρεώνουν να τα σιγοτραγουδήσεις εκεί που δεν το περιμένεις. Ενα τέτοιο κομμάτι ήταν το «Havana» της Καμίλα Καμπέγιο, που ξεκίνησε τη σόλο καριέρα της μετά την αποχώρησή της από τις Fifth Harmony με τους καλύτερους οιωνούς, επωφελούμενη από την παγκόσμια πέραση των λάτιν επιρροών. Υπό το ίδιο σκεπτικό κινήθηκε και η ράπερ Cardi B για το τεράστιο χιτ της «I Like It», από το άλμπουμ της «Invasion of Privacy» το οποίο έσπασε ούτως ή άλλως διάφορα ρεκόρ. Και τα δύο τραγούδια ακούστηκαν πολύ και στην Ελλάδα. Σταθερός κυρίαρχος των charts και των streams για ολόκληρο το 2018 υπήρξε ο Καναδός Drake.

Φαινόμενα
άλλου τύπου

Η επιστροφή της σουηδέζας σταρ Robyn ύστερα από οκτώ χρόνια απουσίας από την ενεργό δράση με το καταπληκτικό άλμπουμ «Honey» σχολιάστηκε όσο λίγες δισκογραφικές κυκλοφορίες τη χρονιά που πέρασε, και δικαίως, αφού πρόκειται για μια ιδιοφυή παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής με αναπάντεχες εναλλαγές ύφους, υποβλητική ατμόσφαιρα, παράξενα hooks και συναισθηματικό βάθος. Η Rosalia από τη Βαρκελώνη κατέκτησε τον πλανήτη πατώντας γερά στις ισπανικές ρίζες της, χρησιμοποιώντας το φλαμένκο δηλαδή, και συνυφαίνοντάς το με r’n’b, ποπ, ακόμα και ρεγκετόν, για ένα ακαταμάχητο σύγχρονο υβρίδιο αυτού που λέμε world music. H γαλλίδα σταρ  Christine and the Queens (κατά κόσμον Ελουάζ Λετισιέ) αναδείχθηκε ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη με ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ («Chris») που κυκλοφορεί στα γαλλικά και στα αγγλικά και αναβιώνει γόνιμα  την ατμόσφαιρα των 80s. Last but not least, αξίζει να αναφέρουμε τα δύο σάουντρακ που υπήρξαν καθοριστικά για το 2018. Τα τραγούδια από τα μπλοκμπάστερ «Μαύρος Πάνθηρας» και «Ενα αστέρι γεννιέται» κυριάρχησαν στα ραδιόφωνα, μετρούν εκατοντάδες εκατομμύρια streams και θα τα δούμε σίγουρα να ξεχωρίζουν στην επερχόμενη απονομή των Οσκαρ.