Ανησυχία, ελπίδα και ο ποιητής Kahlil Gibran…

Αυτό εδώ το καλοκαίρι είναι περίεργο. Στην ατμόσφαιρα υπάρχει σίγουρα κάτι το αισιόδοξο, καθώς τα μηνύματα που φθάνουν σε εμάς αναφέρουν ότι επανερχόμαστε (σιγά-σιγά) στην κανονικότητα. Περισσότερο από έναν χρόνο «εγκλωβισμένοι» σε ιδιαίτερα άσχημες συνθήκες, που έχουν να κάνουν με την παγκόσμια πανδημία, αισθανόμαστε την ανάγκη να δραπετεύσουμε… μέσα από όμορφες εικόνες. Εικόνες γεμάτες εκτυφλωτικά, χαρούμενα χρώματα. Κάτι σαν πίνακες ζωγραφικής όπου κυριαρχεί το γαλάζιο, το χρυσό και το εκρηκτικό λευκό. Το γαλάζιο των ελληνικών θαλασσών που στο Κλέφτικο της Μήλου γίνεται σμαραγδί, το χρυσό του ήλιου, το λευκό των περίφημων περιστερώνων στα κυκλαδίτικα νησιά που έχει λατρέψει και αυτός ακόμα ο μεγάλος Σαλβαντόρ Νταλί. Αισιοδοξία αλλά και ανησυχία για τη μετάλλαξη Δέλτα που δείχνει ιδιαίτερα απειλητική. Παρακολουθούμε μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες ή το Διαδίκτυο, επιφανείς ξένους και έλληνες επιστήμονες να προειδοποιούν για τη νέα έξαρση που ίσως αντί για το φθινόπωρο μας βρει στις… ξαπλώστρες. Το προηγούμενο καλοκαίρι το περάσαμε δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Σύντομες διακοπές, κυρίως στα ξεχασμένα εξοχικά, φόβος, ανησυχία, με τις μάσκες να δημιουργούν αφόρητη κατάσταση καθώς το θερμόμετρο έδειχνε κάτι περισσότερο από 40 βαθμούς. Ο ιατρός-ερευνητής Γ. Παυλάκης, από τους πλέον σοβαρούς, προειδοποιούσε και εκείνος από τις ΗΠΑ όπου ζει και εργάζεται για τον μεγάλο κίνδυνο της μετάλλαξης Δέλτα. Μου έκανε εντύπωση μια φράση του: «Οι εμβολιασμένοι δεν είναι τέλεια προστατευμένοι και οι ανεμβολίαστοι δεν είναι τέλεια απροστάτευτοι». Μάλιστα! Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ. Ιδιαίτερα τώρα που βγάζουμε τις μάσκες στους εξωτερικούς χώρους. Ολα με μέτρο!

Σκέφτομαι ότι η Τέχνη, όταν μάλιστα κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, αποτελεί μια φωτεινή διέξοδο σε όλες αυτές τις άσχημες καταστάσεις. Στις σελίδες του Πολιτισμού θα διαβάσετε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα γύρω από την Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Μια εξαιρετική έκθεση η οποία πραγματοποιείται σε μια συγκυρία «αβέβαιης υγειονομικής μετάβασης». Εγιναν όλα όμως σωστά, στρέφοντας το διεθνές ενδιαφέρον στην Πόλη των Δόγηδων, έναν από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στον πλανήτη, ο οποίος προσπαθεί μετά το πολύμηνο lockdown να επουλώσει τις πληγές του. Κοιτάζοντας με ενδιαφέρον τις νέες τάσεις στην παγκόσμια αρχιτεκτονική, «στρέφω» το βλέμμα στη Βηρυτό, μια πόλη η οποία πριν από κάποιους μήνες έλαμπε (και αρχιτεκτονικά) κυριολεκτικά. Μετά από εκείνη την τεράστια καταστροφική έκρηξη, σημαντικά κτίρια «στέκουν» ερημωμένα. Ανάμεσα σε γκρεμισμένους τοίχους, στάχτες, σπασμένα έπιπλα και κατεστραμμένα έργα τέχνης, υπάρχει ανέπαφη στο Sursock Palace η τοιχογραφία του ποιητή Kahlil Gibran. Αυτό δεν είναι ένα μικρό θαύμα;