Η λέξη «γιορτή» ακούστηκε επανειλημμένως στη διάρκεια της τελετής παράδοσης-παραλαβής της καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου το πρωινό της περασμένης Δευτέρας. Τη χρησιμοποίησαν, αναφερόμενες στη σημασία αλλά και στην ουσία της διοργάνωσης, τόσο η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη όσο και η ταλαντούχα σκηνοθέτρια Κατερίνα Ευαγγελάτου η οποία παρέλαβε τη σκυτάλη από τον ομότεχνό της Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Στο πλαίσιο αυτό, η επιθυμία που εξέφρασε η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια να αποτελέσει το Φεστιβάλ «μια εκρηκτική εξαίρεση στους χειμερινούς ρυθμούς και τρόπους της καλλιτεχνικής μας ζωής» μοιάζει απόλυτα λογική. Ωστόσο, το γεγονός ότι το δήλωσε, και μάλιστα στην πρώτη της αυτή δημόσια τοποθέτηση, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η συγκεκριμένη άποψη δεν ήταν πάντα αυτονόητη. Δεν έλειψαν, ας πούμε, οι φορές, και δη στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν, που το Φεστιβάλ λειτούργησε ως ένα είδος «υποκατάστατου» των θεατρικών επιχορηγήσεων παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από τους ίδιους τους λόγους της ίδρυσής του.
Ο πήχης ψηλά
από την πρώτη χρονιά
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
