Ξεκίνησε από τη Σιουξ Σίτι, μία πόλη 85.000 κατοίκων στην Αϊοβα, για να σταδιοδρομήσει στις μεγαλύτερες σκηνές. Ο Τζον Οσμπορν δούλεψε σκληρά για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, είχε όμως και μία φωνή που άνοιγε πόρτες: Τενόρος που μπορούσε και εξακολουθεί να μπορεί, τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο του, να αποδίδει εξαιρετικά υψηλές νότες, έγινε περιζήτητος για τους πιο απαιτητικούς ρόλους του μπελκάντο και του γαλλικού ρεπερτορίου. Ενας τέτοιος ρόλος τον φέρνει τώρα στην Αθήνα, συγκεκριμένα στο Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας, για μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας: Ο διάσημος καλλιτέχνης θα είναι ο Αρτούρο στους «Πουριτανούς» του Μπελίνι…
…που σε αυτή την όπερα ζητάει πολλά από τον τενόρο. Ο Αρτούρο είναι απαιτητικότατος ρόλος. Τεχνικά, ποιο είναι το μυστικό για να τον προσεγγίσετε;
«Πρέπει να ξεκουράζομαι πολύ κάθε βράδυ πριν από τη μέρα της παράστασης. Αυτό σημαίνει όχι ξενύχτια και συζητήσεις, εννέα ώρες ύπνου, και καθόλου μα καθόλου αλκοόλ. Η κούραση είναι ο εχθρός αν θέλεις να είσαι φρέσκος για να ανταποκριθείς στην υψηλή τεσιτούρα, να έχεις αντοχή ώστε να μην κουραστείς στο τέλος μιας μακράς βραδιάς και να αποδώσεις όλες αυτές τις ψηλές νότες όμορφα και φυσικά, χωρίς την αίσθηση της πίεσης».
Επιπλέον, ο Αρτούρο όχι μόνο τραγουδά δύσκολες φράσεις αλλά και βιώνει ευρύ φάσμα συναισθημάτων, από την αγάπη μέχρι την απόγνωση. Υποκριτικά πώς τον αντιμετωπίζετε;
«Αφικνείται σε εχθρικό έδαφος. Ολοι τον κρίνουν. Εκείνος προσπαθεί να κάνει μόνο το σωστό και να σώσει τη βασίλισσα από βέβαιο θάνατο. Είναι πιστός και πρέπει να παραμείνει σταθερός στους Στιούαρτς αλλά και στην αρραβωνιαστικιά του. Είναι έντιμος. Οι αγωνίες του είναι ξεκάθαρα αποτυπωμένες στη μουσική και στο ποιητικό κείμενο της πρώτης του άριας, μιας όμορφης δέσμευσης προς την Ελβίρα. Το τραγούδι του στην τρίτη πράξη, το τέλειο πάντρεμα του κειμένου με τη μουσική, μου δείχνουν τον δρόμο για να είμαι εκφραστικός, μέσα από τις εικόνες που «χτίζουν» οι λέξεις και τις όμορφες μουσικές φράσεις».
Τι σας ενέπνευσε ώστε να ακολουθήσετε μια καριέρα στην όπερα;
«Από τότε που ήμουν μικρός, μου άρεσαν η υποκριτική και το τραγούδι. Οσο περισσότερο ασχολούμουν τόσο περισσότερο τα αγαπούσα. Ο πρώτος μου ρόλος ήταν στους «Γάμους του Φίγκαρο». Απολάμβανα να παίζω τον Μπαζίλιο που ήταν τελείως διαφορετικός από εμένα! Ο πειραματισμός με την υποκριτική και το τραγούδι είτε σε ρόλους είτε συμμετέχοντας στη χορωδία μού επέτρεψε να εξερευνήσω τα όρια των δυνατοτήτων μου. Και αυτό μου άρεσε πολύ!».
Ποιοι καλλιτέχνες σάς έχουν επηρεάσει περισσότερο;
«Ο μέντοράς μου στο Simpson College και στο Des Moines Metro Opera, ο Ρόμπερτ Λάρσεν, άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στην αρχή. Μου έδωσε ευκαιρίες να παίξω σε νεαρή ηλικία, με βοήθησε να πάω στα Metropolitan Opera National Council Awards και με δίδαξε πολλά για την ερμηνεία όπερας. Σίγουρα έχω εντυπωσιαστεί βαθιά από τον Λουτσιάνο Παβαρότι και τον Πλάθιντο Ντομίνγκο στα πρώτα βήματά μου και αργότερα – αυτός είναι μάλλον ο πιο σημαντικός για εμένα – από την τέχνη και τη μαεστρία του Νικολάι Γκέντα».
Πώς προετοιμάζεστε για έναν νέο ρόλο;
«Πρώτα διαβάζω την παρτιτούρα για να δω αν με ενδιαφέρει. Μετά μου αρέσει να ακούω μια ηχογράφηση της όπερας, αν υπάρχει διαθέσιμη, κυρίως για να καταλάβω πώς ακούγεται με την ορχήστρα και πώς θα χειριστώ τις προκλήσεις του ρόλου. Συνεχίζω διαβάζοντας το κείμενο ρυθμικά, μεταφράζοντάς το λέξη προς λέξη, μαθαίνω τις νότες στο πιάνο και το πηγαίνω σε έναν προγυμναστή για να με βοηθήσει να το αποδώσω μουσικά και να το απομνημονεύσω. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες. Προτιμώ να υπάρχει μεγάλη περίοδος προβών ώστε να έχω τον χρόνο να μάθω και να κατανοήσω τον ρόλο ακόμα καλύτερα».
Υπάρχουν συνθέτες ή έργα με τα οποία νιώθετε μια ιδιαίτερη σύνδεση;
«Τραγούδησα πολύ Ροσίνι τα πρώτα χρόνια, κυρίως «Κουρέα της Σεβίλλης». Παρόλο που δεν τραγουδώ πλέον τον Αλμαβίβα, αυτό το έργο θα ζει για πάντα στην ψυχή μου. Αργότερα μου άρεσε να τραγουδάω γαλλικές όπερες, με πιο σημαντικό ρόλο μου τον Αρνολντ στον «Γουλιέλμο Τέλο» του Ροσίνι. Εμφανίστηκα και σε όπερες των Μπερλιόζ και Μέγερμπερ, σημειώνω κυρίως μία καταπληκτική παραγωγή του «Μπενβενούτο Τσελίνι» από τον Τέρι Γκίλιαμ και παραγωγές των «Ουγενότων» και του «Προφήτη». Τα τελευταία χρόνια ερμηνεύω συχνά «Τα παραμύθια του Οφμαν» του Οφενμπαχ».
Χρόνος για προσωπική ζωή υπάρχει όταν κάνεις διεθνή καριέρα;
«Οι μεγαλύτερες προκλήσεις είναι τα ταξίδια και η απομάκρυνση από την οικογένεια και τους αγαπημένους σου. Με την τεχνολογία είμαστε πλέον τυχεροί γιατί έχουμε τις βιντεοκλήσεις, οικονομικά εργαλεία επικοινωνίας. Οπως έχουμε και πολλές πτήσεις και τρένα για να μας κρατούν συνδεδεμένους. Η επικοινωνία είναι το κλειδί για την επιτυχία σε μια σχέση, η φυσική παρουσία τη διατηρεί φρέσκια και ζωντανή. Το να έχεις ένα σπίτι, μια κόρη και ένα κατοικίδιο περιπλέκει τα πράγματα, αλλά και κάνει τη ζωή να φαίνεται λίγο πιο φυσιολογική, γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι ό,τι πιο φυσιολογικό να λείπεις συνέχεια, το 90% του χρόνου, από την οικογένειά σου. Ετσι, το να νιώθεις ότι έχεις ένα σπίτι και μια καθημερινότητα που σε προσγειώνει σε βοηθά με τις προτεραιότητες της ζωής».
Τι πρέπει να κάνουν οι επίδοξους τενόροι για να επιτύχουν;
«Αν η μουσική δεν είναι πάθος για εκείνους, τότε η ζωή τους μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Οι προκλήσεις του τραγουδιού είναι μεγάλες. Αν δεν είσαι πλήρως αφοσιωμένος σε αυτό, έτοιμος να αντιμετωπίσεις όλες τις προσωπικές και επαγγελματικές προκλήσεις, αλλά και αν δεν είσαι χαρούμενος άνθρωπος, θα κυριευτείς από θλίψη. Εάν τώρα αγαπάς πραγματικά το τραγούδι, πρέπει να μάθεις γλώσσες, να μάθεις να επικοινωνείς μέσα από τη μουσική, να κυριαρχήσεις στη φωνή σου, να κυριαρχήσεις στο σώμα σου, για να γίνεις και κύριος της έκφρασης. Μέσα από αυτά έρχονται η απόλυτη χαρά, η ελευθερία και η ολοκλήρωση!».
Τι σημαίνει επιτυχία;
«Να βρεις τρόπο να εκπληρώσεις με χαρά τον σκοπό σου. Οποιος και αν είναι ο σκοπός πρέπει να τον χρησιμοποιείς για καλό, για να υπηρετείς τους άλλους και όχι απαραίτητα για να εξυπηρετείς τον εαυτό του. Εάν έχεις πάντα την καλή πρόθεση, αν θέλεις να βοηθάς τους άλλους, να εμπνέεις τους άλλους, να επηρεάζεις τους άλλους με θετικό τρόπο, αναμφίβολα θα πετύχεις».
«Οι Πουριτανοί» θα παρουσιαστούν σε συναυλιακή μορφή στις 14 Οκτωβρίου στο Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας.
Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο Αλφονς Σεμίν. Με τους Τζον Οσμπορν, Χριστίνα Πουλίτση (ντεμπούτο στον ρόλο της i Ελβίρας), Γιούρι Σαμοΐλοφ και Ναουέλ Ντι Πιέρο.
