Ο Στάθης είναι αλτρουιστής, δουλευταράς και αρκετά ανοιχτόμυαλος. Στέκεται στο πλευρό των παιδιών του, διεκδικεί με πάθος τον αιώνιό του έρωτα για την Ιουλία. Ο Πασχάλης Τσαρούχας υποδύεται δύο χρόνια τώρα στη «Γη της ελιάς» έναν ήρωα διαφορετικό από ό,τι έχει κάνει, που όμως, όπως ο ίδιος εξηγεί, έχει όλα τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων ρόλων του. Λίγο πριν η αγαπημένη σειρά του Mega επιστρέψει στους δέκτες μας (απόψε, στις 21.00) με νέα επεισόδια, ο καταξιωμένος πρωταγωνιστής μιλάει στο «Βήμα».
Η σειρά σημειώνει για δεύτερη σεζόν μεγάλη επιτυχία. Εσείς εισπράττετε αυτή την επιτυχία;
«Είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει με τον κόσμο. Ερχονται ενθουσιασμένοι και μας μιλούν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Ακούμε πολύ όμορφα λόγια. Η σειρά αρέσει στον κόσμο. Το δείχνουν και τα νούμερα, αλλά το βλέπουμε και στην πραγματικότητα».
Εφέτος μετράμε πάρα πολλά σίριαλ στην τηλεόραση. Θεωρείτε ότι έλειψε η μυθοπλασία στον κόσμο;
«Για πολλά χρόνια και για διάφορους λόγους έλειπε η μυθοπλασία από την τηλεόραση. Τώρα για πολλούς και διάφορους λόγους επέστρεψε και βλέπετε ότι ο κόσμος την υποδέχθηκε θερμά. Ακόμα και σειρές που δεν θεωρούνται τόσο πετυχημένες από άποψη τηλεθέασης έχουν κι αυτές το φανατικό τους κοινό. Είναι καλό αυτό για τον κλάδο. Γιατί μετά από δυο καραντίνες, και την κρίση νωρίτερα που δεν γινόντουσαν δουλειές, ξαφνικά οι άνθρωποι μπορούν πάλι να δουλέψουν και να κερδίσουν τη ζωή τους. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα μαζευτεί λίγο όλη αυτή η έκρηξη. Γιατί δεν είναι φυσιολογικό τη μια χρονιά να έχεις 1-2 σειρές και την επόμενη 36. Αλλά επειδή τα κανάλια έχουν ανταπόδοση και ο κόσμος αγαπάει τις σειρές, νομίζω ότι θα βρεθεί μια ισορροπία, ένας ικανός αριθμός από σειρές οι οποίες θα μπορούν και να ψυχαγωγήσουν τον κόσμο αλλά και να φέρουν τα χρήματά τους πίσω».
Μετράτε αρκετά χρόνια στον χώρο και ειδικά στην τηλεόραση.
«Είναι πολλά τα χρόνια σε αυτόν τον χώρο. Το θέμα είναι να μεγαλώνουμε καλά μέσα στα χρόνια, να μην έχουμε απωθημένα και γινόμαστε στριμμένοι. Αμα μεγαλώνουμε καλά, είναι όλα ωραία στη ζωή».
Εχετε απωθημένα;
«Οχι, δεν έχω, γιατί ποτέ δεν είχα σε κάποια λίστα συγκεκριμένα πράγματα. Αυτός νομίζω ότι είναι ένας καλός τρόπος για να μην έχεις πληγές όταν κάνεις τον απολογισμό σου. Εκανα πάντα αυτό που έφερνε η εποχή, ο καιρός, η επιθυμία μου πολλές φορές».
Ποιος θα λέγατε ότι ήταν ο ρόλος-σταθμός στην καριέρα σας;
«Ο Λεωνίδας Λουφάκος στη «Βασιλική», την ταινία του Βαγγέλη Σερντάρη, και στο θέατρο ο «Ληστής» του Δημήτρη Μανιάτη σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Κραουνάκη. Αυτά είναι δύο κομβικά σημεία στην πορεία μου. Τηλεοπτικά μου άρεσε πολύ ο ήρωας που είχα κάνει στον «Ερασιτέχνη άνθρωπο» του Ανδρέα Θωμόπουλου, ένας ιδιαίτερος και σκληρός άνθρωπος που μου έδινε τη δυνατότητα να ψάξω μέσα στον ήρωα. Μου άρεσε επίσης ο Γεράσιμος που είχα υποδυθεί στα «Χωρικά ύδατα» του Γιάννη Διαμαντόπουλου στην ΕΤ1, αυτή ήταν και η πρώτη μου σειρά το 1998, με ένα τρομακτικό καστ. Αδέλφια μου ήταν οι Δημήτρης Τάρλοου και Νίκος Γεωργάκης. Οι γονείς μου οι Εύα Κοταμανίδου και Χρήστος Τσάγκας. Σε μικρότερους ρόλους ήταν οι Μανώλης Μαυροματάκης, Γεράσιμος Γεννατάς, Τάνια Τρύπη και πάρα πολλοί ακόμη που ξεχνάω αυτή τη στιγμή».
Τηλεοπτικά σας είχαμε συνηθίσει στον ρόλο του κακού και του σκληρού. Αντιθέτως ο ήρωας που υποδύεστε σήμερα δεν έχει αυτό το προφίλ. Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Στάθη Καπερνάρο;
«Με τον Στάθη έχουμε έρθει κοντά. Μοιάζουμε. Θεωρώ όμως ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά των υπόλοιπων ρόλων που έχω κάνει. Δεν θεωρώ όμως ότι οι προηγούμενοι ρόλοι μου ήταν κακοί, μπορεί να είχαν μια ένταση παραπάνω. Για να δεις εάν κάποιος είναι κακός ως χαρακτήρας, πρέπει να εξετάσεις την πρόθεσή του. Μπορεί κάποιος ήρωας να είναι πιο μπρουτάλ και να φωνάζει, αλλά δεν είναι πάντα κακός. Ομως έχω την αίσθηση ότι από την αρχή που εμφανίστηκα στα πράγματα έχει αλλάξει λίγο το μοντέλο του αρσενικού. Χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι, δεν το λέω με κριτική πρόθεση. Είναι λίγο πιο soft οι αντρικές περσόνες πια. Τώρα εγώ κουβαλάω τη δική μου γενιά, κουβαλάω τα δικά μου βιώματα, είμαι λίγο πιο αβρός».
Χρόνος για θέατρο και κινηματογράφο υπάρχει;
«Παράλληλα με τα γυρίσματα της σειράς έκανα δύο ταινίες. Μάλιστα, αύριο Δευτέρα κάνει πρεμιέρα στον Δαναό η ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» της Ασημίνας Προέδρου, η οποία πήρε 6 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Συμμετέχω επίσης και στην «Μονοκατοικία» του Κίμωνα Μυλωνά. Είναι δύο πολύ ωραίες παραγωγές. Τις «Θημωνιές» τις είδα στο Φεστιβάλ και μπορώ να σας πω πως είναι μια πολύ καλή ταινία με μια Ελένη Ουζουνίδου απίστευτα καλή. Θεατρικά δεν προλαβαίνω να κάνω κάτι. Μου έχει λείψει το θέατρο».
Θα ήθελα ένα σχόλιό σας για το ζήτημα που έχει προκύψει με την υποβάθμιση των πτυχίων των ηθοποιών.
«Επί δεκαετίες οι ηθοποιοί διεκδικούμε την ανωτατοποίηση των σπουδών μας με τη διάθεση να πάμε στη σχολή ξανά, να κάνουμε και ένα 4ο έτος, με έμφαση στις θεωρητικές σπουδές, για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε το πτυχίο μας. Μέχρι το 2003 θεωρούνταν ανώτερης βαθμίδας, από εκεί και πέρα δεν σου αναγνωρίζει αυτές τις σπουδές που έχεις κάνει. Το ζήτημα είναι και τυπικό και ουσιαστικό. Τώρα, εμένα καμία Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να με προσβάλει αν δεν μου αναγνωρίζει με το Διάταγμα σπουδές και μελέτη 35-40 χρόνων. Εχει να κάνει όμως με το συνταξιοδοτικό, με τα επιδόματα, με την τοποθέτηση εν πάση περιπτώσει ενός ανθρώπου σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο με γνώμονα την εκπαίδευσή του. Εμείς είμαστε από τα επαγγέλματα που δεν σταματάμε να διαβάζουμε. Υπάρχει και ένας δάκτυλος των θεατρολόγων οι οποίοι θέλουν να έχουν μόνοι τους το εκπαιδευτικό κομμάτι. Γιατί να διδάσκουν ηθοποιοί στα σχολεία και να μη διδάσκει ο θεατρολόγος. Υπάρχει μια κόντρα σαν να έχει την αξίωση για παράδειγμα ο φίλος μου ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος να παίξει στην Εθνική Ελλάδος σε ένα Μουντιάλ. Είναι άλλο πράγμα σπουδάζω και μελετάω το θέατρο και άλλο πράγμα παίζω θέατρο. Διαφέρει η πρακτική εμπειρία από τη θεωρητική γνώση, όπως και να το κάνουμε. Μπορεί να στενοχωρηθούν κάποιοι που θα το ακούσουν, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν πιστεύω ότι θα πάρουν πίσω το Προεδρικό Διάταγμα, δεν έχουν πάρει πίσω πολύ χειρότερα πράγματα. Εδώ είμαστε όμως για να διεκδικήσουμε τα δίκαια. Θα πρέπει να πούμε ότι οι ηθοποιοί έχουμε ενοχλήσει πολύ το κατεστημένο, δεν πρέπει να το βγάζουμε αυτό από την εξίσωση. Στις κρίσιμες στιγμές όμως αναλάβαμε πολύ δύσκολα πράγματα και τα φέραμε εις πέρας».
