Στη σκηνή του θεάτρου Κάππα έχει στηθεί ένα σκηνικό που θυμίζει δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου. Ακουμπισμένο στο κρεβάτι βρίσκεται ένα εγχειρίδιο του σεξ. Στις 2 Νοεμβρίου ο Λάρι και η Αλις, αυτοί οι αμήχανοι, αξιοθρήνητοι και αξιολάτρευτοι ήρωες της διπλανής πόρτας θα φορέσουν ξανά τις σατέν ρόμπες τους και θα προσπαθήσουν να ξαναζεστάνουν τον γάμο τους, τον οποίο η καθημερινή ρουτίνα έχει βάλει στην κατάψυξη. Μετά από 25 χρόνια συμβίωσης, τρία παιδιά, λίγα παχάκια και πολλή απομυθοποίηση η αγάπη που αισθάνονται ο ένας για τον άλλον είναι αρκετή για να τους κρατήσει μαζί;

Συναντώ τον Σπύρο Παπαδόπουλο στην πλατεία του θεάτρου. Εκείνος είναι λοιπόν ο Λάρι που έχει βρει την ιδανική Αλις στο πρόσωπο της Ρένιας Λουιζίδου στο έργο «Sexy Laundry» της Μισέλ Ριμλ, σε μία παράσταση που το αυθόρμητο γέλιο φέρει και βαθιές στιγμές συνειδητοποίησης για το αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων στον αδηφάγο βωμό της ρουτίνας. «Γιατί επιστρέφετε για τρίτη χρονιά στο έργο «Sexy Laundry»;» ρωτώ τον Σπύρο Παπαδόπουλο, ο οποίος σκηνοθετεί επίσης την παράσταση. «Γιατί αρέσει σε εμάς, αρέσει και στον κόσμο» απαντά λακωνικά. «Δεν είμαι από τους ηθοποιούς που βαριούνται εύκολα στο θέατρο. Ισως γιατί αισθάνομαι ότι σε κάθε παράσταση έχω ένα μικρό στοιχηματάκι να κερδίσω».

Μακριά από τα φώτα

Εάν κάτι τον διακρίνει είναι μία αβίαστη φυσικότητα στο παίξιμό του, μακριά από οτιδήποτε πομπώδες. Αλλωστε μοιάζει να κάνει τα πάντα ώστε τα φώτα να μην είναι επάνω του, ίσως για αυτό ακριβώς στο τέλος πάντα να τα προσελκύει. «Γενικά στη ζωή μου θέλω να περνάω όσο πιο απαρατήρητος μπορώ» παραδέχεται. «Μάλλον δεν έχω το κουράγιο για το αντίθετο. Δεν ήθελα ποτέ να ξεχωρίζω, ούτε στην παρέα ούτε στο σχολείο ούτε πουθενά. Θυμάμαι έκανα πολύ καλά γράμματα. Ημουν καλλιγράφος. Μια φορά στο Δημοτικό ο δάσκαλος ρώτησε «ποιος κάνει ωραία γράμματα;». Δεν σήκωσα το χέρι μου. Κάποια στιγμή με φώναξε στον πίνακα και έγραψα. «Γιατί όταν ρώτησα ποιος είναι καλλιγράφος δεν σήκωσες το χέρι σου;» μου είπε. Ηθελα να περνάω πάντα κάτω από το ραντάρ».

Παρ’ όλα αυτά δεν θα αρνηθεί ποτέ να μιλήσει σε κάποιον που θα τον σταματήσει στον δρόμο. «Δεν μπορώ να μην είμαι ευγενικός γιατί θυμάμαι μία ιστορία» λέει. «Οταν ήμουν πιτσιρικάς μία ημέρα στην Καλλιθέα πέρασε από μπροστά μου ο Θανάσης Βέγγος. Τον κοίταζα σαν χαζός. Λέω «αυτός τώρα είναι πραγματικός; Είναι κανονικός άνθρωπος;». Φαίνεται το κατάλαβε και με χάιδεψε στο κεφάλι. Το χέρι αυτό το ένιωθα για πολλά χρόνια επάνω μου. Oταν συναντηθήκαμε δεκαετίες αργότερα στη σειρά «Περί ανέμων και υδάτων» του διηγήθηκα το περιστατικό. Αγαπηθήκαμε πολύ με τον Βέγγο. Δεν νομίζω να έχω αγαπήσει στη ζωή μου περισσότερο άνθρωπο. Μετά τον πατέρα μου αγάπησα τον Θανάση Βέγγο».

Ρουτίνα και έρωτας

Επιστρέφω στην παράσταση. Τελικά το «Sexy Laundry» καταδεικνύει ότι ο έρωτας γεννιέται για να πεθάνει; «Σίγουρα έχει ημερομηνία λήξης αυτό το χτυποκάρδι. Αλλά όπως βλέπουμε και στο έργο μπορεί να αντικατασταθεί από άλλα πράγματα πιο βαθιά: την αγάπη, τον θαυμασμό. Και αυτό όμως θέλει πολλή μαστοριά. Εγώ το λέω απλοϊκά «πρέπει να έχεις τον νου σου! Να μην αφαιρείσαι!»».  Ο ίδιος λοιπόν μεγαλώνοντας απομυθοποιεί τον έρωτα; «Η απάντηση αυτή έχει να κάνει πάντα με τη φάση που βρίσκεσαι. Γιατί μπορείς πραγματικά για δύο-τρία χρόνια να είσαι μια χαρά και να μη σου λείπει τίποτα, να είσαι εντάξει με τους φίλους σου, με τη δουλειά σου. Και ύστερα να ξυπνήσεις ένα πρωί και να πεις θέλω και κάτι άλλο. Με την πρώτη ευκαιρία λες «να, αυτό ήταν που έψαχνα» και συνήθως απογοητεύεσαι. Σπανιότατα θα σταθείς τυχερός…».

Την ίδια στιγμή βρίσκεται σε εντατικά γυρίσματα για τη σειρά της ΕΡΤ «Κάνε ότι κοιμάσαι», η οποία πρόσφατα απέσπασε Βραβείο Καλύτερης Τηλεοπτικής Σειράς, στον 18ο Διεθνή Διαγωνισμό Seoul International Drama Awards 2023. «Προσωπικά δεν είμαι άνθρωπος που εντυπωσιάζομαι ιδιαίτερα από τα βραβεία» αναφέρει όταν τον ρωτώ σχετικά. «Νομίζω χάρηκαν πολύ οι άνθρωποι της εταιρείας παραγωγής, της ΕΡΤ. Εγώ δεν μπόρεσα να ταξιδέψω στη Σεούλ γιατί είχα πολλή δουλειά εδώ, αλλά με εντυπωσίασε αυτό που μου μετέφεραν: ότι η σειρά αυτή αξίζει πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε, γιατί ανταγωνιστήκαμε μεγαθήρια».

Τον ρωτώ για το αποτέλεσμα στον Δήμο Αθηναίων και τις δημοτικές εκλογές. «Δεν ασχολούμαι πολύ με αυτά. Νομίζω πάντως δύο είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη νίκη Δούκα και την ήττα Μπακογιάννη: η κυριαρχία της αποχής και το γεγονός ότι δόθηκε ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση. Αυτό είναι νομίζω υγιές. Σαν ο κόσμος να είπε: «Παιδιά, μας κυβερνάτε, σας δώσαμε 41%, αλλά πρέπει να έχετε τον νου σας. Τέρμα η λευκή επιταγή»».

Ο ίδιος αλήθεια θα κατέβαινε ποτέ στην ενεργό πολιτική; «Με είχε ρωτήσει κάποτε ένας συνάδελφός σας, εάν θα άφηνα το θέατρο για την πολιτική. Χωρίς να το σκεφτώ, και για αυτό ήμουν ίσως και λίγο υπερβολικός, του απάντησα ότι «ούτε τη φυλακή δεν θα άφηνα για την πολιτική». Mε θεωρώ εντελώς ακατάλληλο. Ούτε δεύτερη ημέρα δεν θα άντεχα. Δεν μπορώ εγώ αυτά τα «διαστρέφουμε την αλήθεια», τη νοοτροπία του «τι ψάχνεις; Ετσι γίνονται τα πράγματα». Ασε που δεν έχω τα φόντα, τις γνώσεις. Και απορώ με αυτούς ανθρώπους που δεν ξέρουν ούτε οικονομικά ούτε Δίκαιο ούτε μία ξένη γλώσσα και θέλουν να γίνουν πολιτικοί, πώς το κάνουν;».

Ιδεολογίες και πολιτική

Πάντως παραμένει δηλωμένος αριστερός. Υπάρχουν όμως σήμερα ιδεολογίες; «Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Στο πραγματικό πεδίο χαλάει το πράγμα. Αλίμονο όμως εάν πάψουμε να έχουμε ιδανικά. Χίλιες φορές να διαψευστείς παρά να μην έχεις πιστέψει ποτέ σε έναν δικαιότερο κόσμο».

Ο ίδιος όπως παραδέχεται ως νέος έχει υπάρξει δογματικός. «Υπήρξε εποχή που πίστευα για παράδειγμα ότι όποιος είναι δεξιός είναι λοβοτομημένος. Ευτυχώς πέταξα κάπως νωρίς τις παρωπίδες». Διηγείται ένα περιστατικό. «Ηταν μια εποχή που το βράδυ δούλευα στο θέατρο και το πρωί σε μια επιπλοποιία. Κάποια στιγμή είναι να παραδώσω ένα τραπέζι στο όνομα Βαρβιτσιώτης. Λέω στη δουλειά μου: «Αν είναι ο γνωστός πολιτικός, δεν το κάνω». Mε τα πολλά αναγκάστηκα και πήγα. Ξεκίνησα να συναρμολογώ το τραπέζι. Κατεβαίνει κάποια στιγμή λοιπόν ο πατήρ Βαρβιτσιώτης. Ευγενέστατος. Με ρωτάει εάν μου προσέφεραν κάτι. Οταν του είπα ότι ασχολούμαι με το θέατρο άρχισε να μου λέει κάτι πολύ ωραία πράγματα και στο τέλος μου έδωσε ένα φιλοδώρημα το οποίο ήταν λίγο παραπάνω από τον μισθό που έπαιρνα τον μήνα. Η διάψευση με χτύπησε κατά πρόσωπο».

«Sexy Laundry»: Από Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Κάππα (Κυψέλης 2, Αθήνα). Πρεμιέρα 2 Νοεμβρίου.