Είτε με το τριμμένο μπλουτζίν, το άσπρο πουκάμισο που μόλις συγκρατεί το τεράστιο μπούστο της, τις καφέ μπότες και το καουμπόικο καπέλο είτε με τα αστραφτερά της φορέματα και κοστούμια, η Ντόλι Πάρτον είναι η πλέον αναγνωρίσιμη παγκοσμίως καλλιτέχνιδα της «λαϊκής» μουσικής των ΗΠΑ – έχει πουλήσει πάνω από 100 εκατ. δίσκους. Είναι όμως και μυθιστοριογράφος. Είναι και παραγωγός του Netflix. Είναι επίσης πολυσχιδής επιχειρηματίας: ξενοδόχος και διαχειρίστρια θεματικού πάρκου (Dollywood Theme Park), δημιουργός αξεσουάρ για σκύλους (Doggy Parton), αρωματοποιός… Εσχάτως, στα 78 της χρόνια που ήδη έκλεισε τον Ιανουάριο, έγινε και ζαχαροπλάστισσα. Μέσω της αλυσίδας παντοπωλείων Conagra Brands Inc. λανσάρισε τα Dolly Parton’s Buttermilk Pancakes και άλλες συσκευασμένες γλυκές λιχουδιές με την επωνυμία της.
Τα προλαβαίνει όλα
Η συνοπτική απάντηση που έδωσε στην Ντίνα Σάνκερ του Bloomberg, η οποία με αφορμή τις νέες επιχειρηματικές της δραστηριότητες τη ρώτησε πώς τα καταφέρνει και τα προλαβαίνει όλα αυτά, σίγουρα δεν ταιριάζει σε κάποια γυναίκα που φτάνει τα 80 – ακόμα κι αν διαθέτει την αδαμάντινη κράση και την αειθαλή όψη της Ντόλι Πάρτον: «Δεν βάζω ποτέ τον πισινό μου κάτω, βρίσκομαι διαρκώς σε κίνηση» είπε στην εμβρόντητη ρεπόρτερ! Στη συνέχεια η αεικίνητη καλλιτέχνιδα και μπιζνεσγούμαν εξήγησε τα μυστικά της επιτυχίας της, που στηρίζονται στο τρίπτυχο «σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα και ικανότητα να μοιράζει κανείς σωστά το παιχνίδι».
Και καλά η εργατικότητα και η αποφασιστικότητα. Ερωτηθείσα τι εννοεί όταν λέει ότι «μοιράζει σωστά το παιχνίδι», είπε ότι πιστεύει ότι πρέπει κανείς να βρίσκει έξυπνους και ικανούς ανθρώπους για να συνεργαστεί. Και στη συνέχεια να τους αφήνει ήσυχους να κάνουν τη δουλειά τους όπως αυτοί ξέρουν, δίχως να μπλέκεται διαρκώς στα πόδια τους. «Μου αρέσει να είμαι δημιουργική και να γεννώ διαρκώς νέες ιδέες, αλλά εξαρτώμαι πολύ από τους συνεργάτες μου που έχουν την καθημερινή διαχείριση της κάθε δραστηριότητας» τόνισε χαρακτηριστικά.
Σωστή κρίση
Δεν έχουν όλοι το χάρισμα να επιλέγουν τους σωστούς συνεργάτες ή να αναθέτουν στον κατάλληλο άνθρωπο την αποστολή που του ταιριάζει. Η Ντόλι Πάρτον αποκαλύπτει ότι εμπιστεύεται το ένστικτό της όταν παίρνει σημαντικές αποφάσεις. «Εκτιμώ τη δημιουργικότητα και την ιδιαίτερη αύρα του κάθε ανθρώπου. Εκτιμώ τη σοφία του, τον επιλέγω και τον αφήνω ήσυχο να κάνει τη δουλειά του. Είναι σημαντικό να ακούς το ένστικτό σου και να μη φοβάσαι να κάνεις αλλαγές, αν κάτι δεν λειτουργεί. Στηρίζω φανατικά τους συνεργάτες μου, αλλά έμαθα να αφήνω όσους αποδεικνύονται ακατάλληλοι για τους ρόλους που έχουν αναλάβει. Βασίζομαι στη διαίσθησή μου για να με οδηγήσει στη λήψη των καλύτερων αποφάσεων για τις επιχειρήσεις μου» είπε η διάσημη καλλιτέχνιδα που δεν έχει ουδεμία θεωρητική γνώση περί διοίκησης επιχειρήσεων. Γεννήθηκε άλλωστε σε μια πάμφτωχη οικογένεια και ξεκίνησε έφηβη το τραγούδι. Είχε 11 αδέλφια και ο πατέρας της ήταν αναλφάβητος. Ηταν όμως «ένας από τους εξυπνότερους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου», όπως η ίδια είχε τονίσει σε παλαιότερη συνέντευξή της.
Κρίνοντας από τη δική της εμφάνιση, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη η αποκάλυψη ότι δίνει μεγάλη σημασία στον ενδυματολογικό κώδικα των συνεργατών της. «Θεωρώ σημαντική την εμφάνιση του καθενός στον εργασιακό του χώρο. Νομίζω πως το ντύσιμο παίζει μεγάλο ρόλο στην επιτυχία των ανθρώπων. Αλλά ενθαρρύνω τους συνεργάτες μου να προσθέτουν την προσωπική τους αισθητική στην εμφάνισή τους. Το σημαντικό είναι να αισθάνονται οι ίδιοι άνετα ακόμα κι αν παραβιάζουν λίγο τους ενδυματολογικούς κανόνες» εξηγεί.
Οι απόψεις
Ολα είναι λοιπόν ζήτημα ισορροπίας μεταξύ επαγγελματισμού και προσωπικού στυλ, ανεξαρτήτως φύλου και αντικείμενου απασχόλησης. Εχει όμως συμβουλές και για τις γυναίκες εργαζόμενες η Ντόλι Πάρτον: «Πάντα λέω ότι πρέπει να μοιάζεις με γυναίκα και να σκέφτεσαι σαν άνδρας, δίχως να θυσιάζεις το προσωπικό σου στυλ» είπε χαρακτηριστκά. Κι αυτή σίγουρα είναι μια άποψη 80άρας. Απαντώντας όμως προ ολίγων μηνών σε ερώτημα ρεπόρτερ του «Guardian» αν η ίδια είναι φεμινίστρια, η βασίλισσα της κάντρι είχε παραδεχθεί ότι είναι μια δυνατή γυναίκα, αλλά ο τίτλος αυτός ουδέποτε ταίριαζε σ’ αυτήν.
«Είναι μια πλευρά της περίφημης απολίτικης στάσης της Πάρτον» έγραφε η βρετανική εφημερίδα. Γιατί άραγε αποφάσισε από μικρή να μην εμπλακεί με την πολιτική και να μην αποκαλύψει τις πολιτικές της πεποιθήσεις; «Για να μη χάσω το μισό μου ακροατήριο» απαντά. Και εξηγεί: «Ακόμα και στην οικογένειά μου, ειδικά τα τελευταία χρόνια που έχουμε τον Τραμπ και τον Μπάιντεν, φάνηκε ότι δεν είμαστε ικανοί ούτε να δειπνήσουμε πλέον όλοι μαζί. Η πολιτική μάς έχει πολώσει τόσο πολύ που κάθε οικογενειακή συνάντηση καταλήγει σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Εγώ έχω τόσους Δημοκρατικούς θαυμαστές όσους και Ρεπουμπλικανούς. Δεν είμαι αυτή που θα κρίνει τους ανθρώπους. Μισώ την πολιτική…» είχε καταλήξει η διάσημη Αμερικανίδα.
Δεν έχει βέβαια δίκιο. Πέραν του ότι ένας στους δύο Αμερικανούς επίσης αδιαφορεί για την πολιτική και δεν πάει ποτέ να ψηφίσει, ακόμα και οι στρατευμένοι πολιτικά δεν θα αλλάξουν γνώμη για τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη εξαιτίας των πολιτικών πεποιθήσεών του. Αλλά κι αν αλλάξουν, είναι τόσο μεγάλη η αμερικανική αγορά – και ο κόσμος όλος για καλλιτέχνες όπως η Ντόλι Πάρτον – που το κακό θα είναι μικρό. Αυτό δείχνουν πάμπολλα παραδείγματα στρατευμένων καλλιτεχνών, από τον λάτρη των όπλων, δεδηλωμένο Ρεπουμπλικανό Κλιντ Ιστγουντ έως τους «αριστεριστές» Μπρους Σπρίγκστιν, Τζέιν Φόντα και Τζόαν Μπαέζ και τους νεότερους «υπερφιλελεύθερους» Τζορτζ Κλούνεϊ και Τέιλορ Σουίφτ. Ακόμα και στη μετεμφυλιακή Ελλάδα η διαμάχη μεταξύ «θεοδωρακικών» και «χατζιδακικών» ουδόλως επηρέασε την απήχηση και την εμπορική επιτυχία των δύο ιερών τεράτων της σύγχρονης μουσικής του τόπου μας. Μετά τη δικτατορία εξάλλου, ο Θεοδωράκης εξελέγη βουλευτής πρώτα της Αριστεράς και αργότερα της Νέας Δημοκρατίας, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από την άλλη ο «συντηρητικός» Χατζιδάκις ως διευθυντής της ΕΡΤ είχε προκαλέσει την μήνιν πολλών μελών του Υπουργικού Συμβουλίου των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
