Τον αποκάλεσαν Δαρβίνο του νου και βιολόγο του νου, συνδέοντάς τον, έτσι, με δύο μεγάλους φυσιοδίφες: τον Λαμάρκ και τον Δαρβίνο που επέδρασαν στη σκέψη του. Και πολλοί εμβολίασαν τη θεωρία του με στοιχεία από άλλες θεωρίες και την ερμήνευσαν με ποικίλους τρόπους. Εκείνος ο βιεννέζος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόιντ γνώριζε ασφαλώς πολύ καλά την επανάσταση που η θεωρία του επέφερε στην ψυχιατρική – κατ’ επέκταση και στην κουλτούρα – αλλά ίσως να μη φανταζόταν ότι οι απόψεις του θα άνοιγαν ένα τόσο μεγάλο πεδίο, που ιδίως μετά τον θάνατό του το 1939 θα έφτανε να καλύψει σχεδόν όλο το πεδίο του επιστητού.
Σημαντικοί διανοητές του 20ού αιώνα συνέδεσαν τις θεωρίες του με τις δικές τους. Ανάμεσα στους επιφανέστερους ας αναφέρω τους τρεις κυριότερους εκπροσώπους της σχολής της Φρανκφούρτης: τον Αντόρνο και τον Χορκχάιμερ (για ένα διάστημα τουλάχιστον, διότι δεν ήταν βέβαια φροϊδιστές), όπως και τον Μαρκούζε. Και φυσικά τον Ζακ Λακάν, τον πιστότερο οπαδό του, που συνέδεσε την ψυχανάλυση με τη γλώσσα χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τον Σοσίρ και τον Γιάκομπσον. (Για να ακολουθήσουν κι άλλοι: στρουκτουραλιστές, αποδομιστές και μεταδομιστές.)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
