Υπερήλικοι ντετέκτιβ

To πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Οσμαν (Εσεξ, 1970), με τίτλο Η λέσχη φόνων της Πέμπτης, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία και διεθνώς, οπότε ο συγγραφέας αποφάσισε να συνεχίσει με τους ίδιους ήρωες και ηρωίδες, που έχουν γοητεύσει πάνω από δύο εκατομμύρια αναγνώστες στον κόσμο. Σ’ εκείνο, η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον κι ο Ιμπραΐμ, όλοι υπερήλικοι που ζουν σε έναν οικισμό ευγηρίας για εύπορους (υπάρχει πισίνα, γκαζόν για μπόουλινγκ, τζακούζι), έξω από την πόλη του Κεντ, κοντά σε δάσος, κάθε Πέμπτη συγκεντρώνονται και επιλύουν παλιά αστυνομικά προβλήματα με πραγματικούς φόνους, μελετώντας τους φακέλους. Η ιστορία του Ανδρα που πέθανε δύο φορές (εκδ. Ψυχογιός) αρχίζει όταν η Ελίζαμπεθ παίρνει ένα γράμμα από τον πρώην φίλο της, τον Μάρκους Καρμάικλ, ο οποίος έχει χαθεί από τη ζωή της. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι διαφορετική, αφού ο Καρμάικλ ποτέ δεν υπήρξε. Πρόκειται για έναν άνδρα κατασκευασμένο από πλαστά έγγραφα και σκηνοθετημένες φωτογραφίες, ήταν πλασμένος για να μεταφέρει απόρρητες πληροφορίες στους Ρώσους την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.