Χωρίς έξοδο διαφυγής

Πρωταγωνιστής στο αφήγημα Αναποδογυρισμένος του Χρήστου Χρηστίδη, που κυκλοφόρησε το 2107 (πρώτη πεζογραφική εμφάνιση), είναι ένας ήρωας ο οποίος ανατρέχει ανάκατα άλλοτε στα παιδικά και στα εφηβικά του χρόνια και άλλοτε σε κατοπινά επεισόδια του βίου του, ανακαλώντας ό,τι κατά κανόνα ανακαλούν οι προσωπικές αναμνήσεις: γεγονότα από το οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο εύλογα κυριαρχούν τα πρόσωπα των γονιών, στιγμιότυπα από το σχολείο και τα παιδικά παιχνίδια, κομμάτια από έρωτες, ενήλικες ή ανήλικες φάσεις από τις επαφές με φίλους, καθώς και φάσεις από το επαγγελματικό στάδιο. Κι αν όλα αυτά δείχνουν στην αρχή κάπως ασυντόνιστα, γρήγορα καταλαβαίνουμε πως πλέκονται γύρω από έναν γερό κορμό, που δεν είναι άλλος από τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή – ένας χαρακτήρας που μετακινούμενος μέσα στον χρόνο δεν θα απομακρυνθεί ούτε κατ’ ελάχιστον από τα δεδομένα τα οποία τον προσδιόρισαν ως παιδί. Βιβλίο άρτιας αρχιτεκτονικής, ο Αναποδογυρισμένος αποτελείται από 78 μονοσέλιδα πεζά, που παρά την αυτονομία τους συνιστούν μέρη ενός αδιάσπαστου συνόλου, εκβάλλοντας σε μια ενιαία ιστορία ζωής. Ενας ήδη ώριμος και ολοκληρωμένος συγγραφέας, ο οποίος συνεχίζει σήμερα την πορεία του με μια νουβέλα γραμμένη σε εντελώς διαφορετικό κλίμα.

Ο Γυμνός μοιάζει εκ πρώτης όψεως να παραπέμπει σε κείμενα επιστημονικής φαντασίας ή σε εικόνες λογοτεχνικής δυστοπίας (αυξάνουν με την πάροδο των ετών τα ανάλογα δείγματα, πολλαπλασιάζοντας εντυπωσιακά τον όγκο και την ποικιλία τους, τόσο στα καθ’ ημάς όσο και σε διεθνές επίπεδο), αλλά ο τελικός στόχος, όπως προκύπτει από την προοδευτική ανάπτυξη της αφήγησης, αποδεικνύεται αρκετά απρόσμενος, μετατρέποντας την επιστημονική φαντασία και τη δυστοπία σε πρόσχημα για μια οδυνηρή υπαρξιακή περιπλάνηση. Δύο άνδρες, ένας μεσόκοπος και ένας άρρωστος ηλικιωμένος, βρίσκονται, ύστερα από αναγκαστική προσγείωση σε μια άγνωστη χώρα, όπου δεν λειτουργεί τίποτε: μαγαζιά, εστιατόρια και υπηρεσίες έχουν κατεβάσει ρολά, μια φήμη για γενική απεργία φουντώνει, χωρίς να μπορεί να επικυρωθεί από κανένα τεκμήριο, κάθε ξένος θεωρείται βδελυρός μετανάστης και οποιαδήποτε έννοια χωροταξίας έχει καταρρεύσει αφού τα πάντα είναι σε διαρκή μετακίνηση και τρόπος για να σταθεροποιηθεί το οτιδήποτε δεν προσφέρεται ούτε κατά διάνοια.