Βρίσκομαι στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, και ιδιαίτερα στους χώρους που είναι για όλον τον κόσμο. Είναι εκεί που νιώθεις τη «συνενοχή», που βλέπεις ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη μπορεί να έχει και μια πλευρά δημόσιας βιβλιοθήκης (city library). Μόλις έχω διαβάσει το βιβλίο Palaces for the People (Ανάκτορα για τον Λαό) του αμερικανού κοινωνιολόγου Ερικ Κλίνενμπεργκ (εκδόσεις Crown-Penguin Random House) για τις κοινωνικές υποδομές, για τους χώρους των πόλεων που μοιραζόμαστε. Ο όρος που χρησιμοποιεί ο κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU) είναι «social infrastructure», που τον προσδιορίζει ως τους φυσικούς χώρους αλλά και τους θεσμούς που δίνουν σχήμα στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε και αλληλεπιδρούμε μέσα σε ένα πλαίσιο ισότητας. Αλλωστε ο υπότιτλος του βιβλίο του Κλίνενμπεργκ είναι «How to Build a More Equal and United Society» (Πώς να οικοδομήσουμε μια περισσότερο ισότιμη και αλληλέγγυα κοινωνία).
Σε αυτά τα νέα «ανάκτορα» κορυφαία θέση κατέχουν οι βιβλιοθήκες. Ακολουθούν πολλοί άλλοι χώροι, όπως τα σχολεία, τα πάρκα, οι παιδικές χαρές, τα αθλητικά κέντρα, οι δημόσιες πισίνες, οι εκκλησίες, τα καφέ, τα βιβλιοπωλεία, τα κουρεία… Για τον Ερικ Κλίνενμπεργκ, μία από τις θεμελιώδεις αρχές της βιβλιοθήκης είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα ελεύθερης και ανοικτής πρόσβασης στον κοινό πολιτισμό και στην κοινή κληρονομιά. Από την άποψη αυτή, οι βιβλιοθήκες είναι θεσμός που βοηθά στην εγκαθίδρυση και στη διάδοση των δημοκρατικών ιδεωδών και της δημοκρατίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
