ίναι η στιγμή που αντιλαμβανόμαστε την τραγική ιστορία που πρόκειται να μας αφηγηθεί η Ελίφ Σαφάκ. «Και τι δε θα ‘δινε η Τεκίλα Λεϊλά να βρισκόταν τώρα στο διαμέρισμά της. Αντίθετα, ήταν εδώ, κάπου στα περίχωρα της Ιστανμπούλ, απέναντι από ένα σκοτεινό, υγρό γήπεδο ποδοσφαίρου, μέσα σ’ έναν μεταλλικό κάδο σκουπιδιών με σκουριασμένα χερούλια και ξεφλουδισμένη μπογιά. Ηταν ένας συρόμενος κάδος με ροδάκια∙ τουλάχιστον ένα μέτρο και είκοσι εκατοστά ύψος και ο μισός σε πλάτος. Η Λεϊλά ήταν ένα κι εβδομήντα – συν είκοσι πόντους από τα άλικα ξώφτερνα στιλέτα της, που ακόμη τα φορούσε». Η πρωταγωνίστρια σε τούτο το βιβλίο (με το οποίο η διάσημη βρετανοτουρκάλα συγγραφέας διεκδίκησε από τη βραχεία λίστα το Βραβείο Booker 2019) είναι μια δολοφονημένη πόρνη. Η καρδιά της, λοιπόν, έχει σταματήσει. Ομως ο εγκέφαλός της είναι ακόμη ενεργός και για ένα χρονικό διάστημα (εκεί ακριβώς παραπέμπει και ο τίτλος, 10 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα σ’ αυτόν τον παράξενο κόσμο), αναθυμάται τη ζωή της, μέσω των αισθήσεών της. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη συνθήκη που μοιάζει με τελευταία αναλαμπή της συνείδησης, προτού το σώμα μετατραπεί σε πτώμα και αργοσβήσει παντοτινά μες στην ανυπαρξία. Η Τεκίλα Λεϊλά ενσαρκώνει συμβολικά όλη τη συστηματική καταπίεση και την ανείπωτη βία που υφίστανται στη σύγχρονη Τουρκία όχι μόνο οι γυναίκες αλλά και όλες οι μειονότητες που συγκροτούν το λεγόμενο κοινωνικό περιθώριο. Η πορεία της ηρωίδας, από τα σκοτεινά βάθη της συντηρητικής Ανατολίας ως τον υποφωτισμένο κόσμο της μεγαλούπολης, αποτυπώνει τις ανοιχτές πληγές μιας χώρας και μιας κουλτούρας, αλλά και την ελπίδα που φωλιάζει μέσα στη μοναδική δύναμη της φιλίας. Μια φοβερή, συγκινητική και παρηγορητική αφήγηση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
