«Οι χαρακτήρες μου έχουν πάρει στα σοβαρά την έκφραση ότι «η αλήθεια είναι πιο παράξενη από τη φαντασία» και οι προσπάθειές μου να τους πείσω για το αντίθετο απέτυχαν.[…] Μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του βιβλίου οι χαρακτήρες μου παύουν πια να αποτελούν μέσο για τη δική μου έκφραση· αντίθετα εγώ έχω καταντήσει υποχείριό τους, ανάλογα με τα καπρίτσια και τις παράδοξες αντιξοότητες που συμβαίνουν». Ο ισπανός συγγραφέας Φελίπε Αλφάου το ξεκαθαρίζει από την αρχή του μυθιστορήματός του: οι ήρωές του κάνουν του κεφαλιού τους.
Ο ίδιος τους δημιούργησε, αλλά εκείνοι κάνουν ό,τι τους καπνίσει! Εχουν άλλωστε την τέλεια δικαιολογία: είναι ένα τσούρμο «τρελοί» που συχνάζουν σε ένα καφενείο στο Τολέδο, στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
