Ο Καζούο Ισιγκούρο δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι σπουδαίος συγγραφέας, και όχι μόνο – ή όχι τόσο – γιατί τιμήθηκε το 2017 με το βραβείο Νομπέλ. Τα ειδοποιά γνωρίσματα του συγγραφέα πρώτης γραμμής είναι εμφανέστατα στο Ενας καλλιτέχνης του ρέοντος κόσμου, το δεύτερο μυθιστόρημά του. Τα γνωρίσματα αυτά είναι βεβαίως οι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα, η οικονομία του λόγου, η προσοχή στις λεπτομέρειες και η φυσικότητα των διαλόγων.
Ο αναγνώστης θα τα βρει σε τούτο το εξαιρετικό μυθιστόρημα, το οποίο επιπλέον θίγει ένα μείζον θέμα της μεταπολεμικής εποχής: το αίσθημα ενοχής που «στοίχειωσε» την ιαπωνική κοινωνία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Καθώς μάλιστα το βιβλίο γράφτηκε από έναν συγγραφέα ιαπωνικής μεν καταγωγής, αλλά βρετανικής παιδείας (ο Ισιγκούρο με την οικογένειά του μετοίκησαν στη Βρετανία το 1960, όταν ο ίδιος ήταν πέντε ετών), το επίτευγμα αποκτά πρόσθετη σημασία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
