Στο μυθιστόρημά του Η πανούκλα ο Αλμπέρ Καμί σημειώνει ότι «η πανδημία διαγράφει τη μοναδικότητα της ζωής κάθε ανθρώπου όπως και την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον». Αντίθετα από πολύνεκρους πολέμους που είναι προϊόντα σχεδιασμού και εξυπηρετούν βαρύτιμους στόχους, ο λοιμός είναι απρόσωπος, αδιάφορος και δεν κάνει διακρίσεις στη συγκομιδή των θυμάτων. Ο τυχαίος θάνατος που προκαλεί δεν εξυπηρετεί κάποιον σκοπό και δεν εξασφαλίζει έπαινο για τους πεσόντες. Η ισπανική γρίπη υπήρξε το πιο θανατηφόρο γεγονός του 20ού αιώνα, αλλά κανείς δεν το θυμάται πλέον. Σκότωσε σε πλανητική κλίμακα περισσότερους ανθρώπους και από τους δύο παγκοσμίους πολέμους μαζί (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 17 εκατομμύρια, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, 60 εκατομμύρια). Μολονότι ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός, υπολογίζεται ότι ξεπέρασε σε νεκρούς το σύνολο των απωλειών ολόκληρου του 20ού αιώνα σε πολέμους, μάχες και άλλες αναμετρήσεις. Στην ιστορία της ανθρωπότητας οι πανδημίες υπήρξαν καταστροφές που άλλαξαν πολύ πιο ριζικά τους πολιτισμούς από τους πολέμους και όμως ελάχιστες αναφορές σε αυτές διασώζονται.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
