Τα τελευταία χρόνια η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα ασκεί σημαντική έλξη στους νέους συγγραφείς, άνδρες και γυναίκες, κάτι που τους οδηγεί στη συγγραφή καινούργιων μυθιστορημάτων, μερικά από τα οποία είναι εξαιρετικά. Ενας από αυτούς είναι ο Λευτέρης Μπούρος (Αθήνα, 1989), πτυχιούχος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που εμφανίστηκε το 2018 με τη συλλογή ιστοριών μυστηρίου Ερασιτέχνες δολοφόνοι. Το μυθιστόρημά του με τον αλλόκοτο – και μάλλον αντιεμπορικό – τίτλο Drifter #1 – Το χέρι του νεκρού είναι ένα καλό δείγμα που παραπέμπει σε κλασικά ομοειδή έργα της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας. Είναι βέβαιο πως προτού το γράψει διάβασε και μελέτησε σπουδαία έργα, γραμμένα από δεξιοτέχνες της γραφής, Ελληνες και ξένους, και όχι μόνο αστυνομικούς συγγραφείς. Μάλιστα, στις σημειώσεις του τέλους του βιβλίου αναφέρει μερικά ονόματα: Σέργιος Γκάκας, Φ. Σ. Φιτζέραλντ, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Αντονι Μπέρτζες, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, Εντγκαρ Αλαν Πόε, Τζακ Κέρουακ, Παύλος Μάτεσις, Χένρι Τζέιμς. Αλλά έχει διαβάσει και τον Ζαν-Κλοντ Ιζό.
Πρωταγωνιστής και αφηγητής στο μυθιστόρημα είναι ο Στράτος, ένας νεαρός απολυμένος από τη δουλειά του, ένας άσκοπα περιπλανώμενος, άεργος και φιλήδονος, κάτι σαν flâneur («αλητόβιος» στα γαλλικά). Δίπλα του, πρωταγωνίστρια στην ιστορία, στέκεται η Ξένια, μια μοιραία γυναίκα σαν εκείνες που συναντάμε στα μυθιστορήματα του Ντάσιελ Χάμετ και του Ρέιμοντ Τσάντλερ: ωραία, δυναμική και επικίνδυνη. Είναι μεγαλύτερή του και τη γνώρισε σ’ ένα στριπτιζάδικο, όπου έκανε τολμηρά νούμερα για τους άνδρες θαμώνες για να επιβιώσει. Συνήψαν ερωτική σχέση και αργότερα τον άφησε για χάρη του Μάνου, ενός μπράβου – με τον Μάνο πρόκειται να παντρευτούν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
