Καθώς πολλοί έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας εμπνέονται από ξένους ομοτέχνους τους του συρμού, ιδίως από Σκανδιναβούς, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη η εμφάνιση ενός μυθιστορήματος που δεν είναι μίμηση άλλων και αποτελεί καρπό αναγνώσεων, παρατηρήσεων και συμπερασμάτων εκ μέρους του συγγραφέα. Ο λόγος για το Eγκλημα στον Ιανό της Ιούς Τσοκώνα (Κωνσταντινούπολη, 1964), μεταφράστριας και δασκάλας της τουρκικής γλώσσας. Λάτρις της αστυνομικής λογοτεχνίας (έχει μεταφράσει δύο τουρκικά αστυνομικά μυθιστορήματα), η Ιώ Τσοκώνα δημιουργεί μια ηρωίδα καθ’ ομοίωσή της, δίνοντάς της το όνομα Δανάη, μια μεταφράστρια που διαβάζοντας ένα τουρκικό αστυνομικό βλέπει παντού δολοφονίες. Eτσι, όταν στο βιβλιοπωλείο Ιανός, σε μια βραδιά αστυνομικής λογοτεχνίας, πεθαίνει δηλητηριασμένη μια άγνωστή της γυναίκα, αποφασίζει να κάνει την ντετέκτιβ, κάτι σαν τον Σέρλοκ Χολμς, και να εξιχνιάσει τον θάνατό της. Σύμμαχο σε αυτή την περιπέτεια έχει έναν νεαρό και άπειρο αστυνομικό, τον Νικηφόρο, ο οποίος, κόντρα στις διαθέσεις των συναδέλφων του, αναλαμβάνει να συλλέξει τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στον δολοφόνο.
Με απλό τρόπο, χωρίς βιαιότητες και αίματα, με αληθοφάνεια, η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία της ώριμης Δανάης που έχει έμμονες ιδέες. Παράλληλα, εκφράζει την αγάπη της για τη γενέτειρά της, την Πόλη, και τη θλίψη της για την Αθήνα της κρίσης (το θέαμα των ζωντανών-νεκρών ναρκομανών στους δρόμους την προβληματίζει) και τον κόσμο που δεν έχει χρήματα. Δεν παραλείπει να μιλήσει για τους άξεστους και αδιάφορους αστυνομικούς, ενίοτε και διεφθαρμένους, στα αστυνομικά τμήματα (ο Νικηφόρος αποτελεί εξαίρεση), αλλά και για τη μοναξιά στη μεγαλούπολη. Βεβαίως, τα εγκλήματα, μας λέει, συνδέονται με το χρήμα, εξαιτίας του ο άνθρωπος γίνεται σκληρός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
