Πώς ριζοσπαστικοποιείται ένας νέος μουσουλμάνος στη Δύση, πώς φτάνει να σκοτώνει στο όνομα της τζιχάντ; Με ανεπαίσθητες κινήσεις, σύμφωνα με τον Γιασμίνα Χάντρα. Το πορτρέτο που ο αλγερινός συγγραφέας σκιαγραφεί στο Χαλίλ (εκδ. Πατάκη) είναι αυτό ενός νέου μαροκινής καταγωγής, γεννημένου στο Βέλγιο, προορισμένου τη νύχτα των επιθέσεων στο «Μπατακλάν» του Παρισιού στις 13 Νοεμβρίου 2015 να μεγαλώσει το πλήθος των θυμάτων. Το γιλέκο με τα εκρηκτικά του, όμως, είναι ελαττωματικό, με αποτέλεσμα να μην ανατιναχθεί. Επιστρέφοντας στις Βρυξέλλες αναζητεί τον λόγο της αποτυχίας, ξαναβλέπει οικογένεια, φίλους, τους «αδελφούς» του. Ο Χαλίλ δεν τους εμπιστεύεται απόλυτα πλέον, όμως άλλο νήμα που να τον δένει με την πραγματικότητα δεν υπάρχει. Αποξενωμένος από τον πατέρα του, αισθάνεται κοντά μόνο στη δίδυμη αδελφή του.
Μια σειρά φλας μπακ της παιδικής και νεανικής ηλικίας τον δείχνουν να γλιστρά από το περιθώριο όπου τον ωθούν οι ανισότητες και η δική του αβελτηρία στην αποδοχή ενός κηρύγματος, αρχικά αδιάφορου όσο και τα υπόλοιπα ιδεολογικά επιχρίσματα της εποχής, σταδιακά όμως εκμαυλιστικού. Η ανοικοδόμηση της σταθερότητας και ο σεβασμός, λέει ο Χάντρα, προσελκύουν τους νέους μουσουλμάνους και τους καθιστούν υποχείρια των τζιχαντιστών.
Μεταξύ πίστης στο αφηρημένο και στο συγκεκριμένο, στον Θεό και στους κοντινούς του ανθρώπους, ο Χαλίλ θα υποχρεωθεί τελικά να αποφασίσει για τη ζωή και τον θάνατο των άλλων. Και το ψυχογράφημά του δίνεται από τον Χάντρα με τρόπο πυκνό, λιτό, χωρίς ψεγάδια.
