Οσοι, από το 1991, παρακολουθούν τα κείμενα του Αναστάση Βιστωνίτη στην εφημερίδα Το Βήμα είναι εξοικειωμένοι με το συνθετικό ύφος του και γνωρίζουν πολύ καλά ότι δικαιώνει απολύτως τον χαρακτηρισμό πολυσχιδής. Μετά τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1971-2008 (Καστανιώτης, 2018), επανεμφανίστηκε πρόσφατα στα βιβλιοπωλεία η απαράμιλλη Κοίτη του χρόνου, ένα από τα σημαντικότερα υβριδικά πεζογραφήματά του. Από τη Νέα Υόρκη ως την Κεντρική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα, και από τη Βόρεια Αφρική ως το απώτατο άκρο της Σκανδιναβίας, ο Αναστάσης Βιστωνίτης μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι διανοητικής και αισθητικής ανάτασης, ένα ταξίδι που παραμένει ποικιλοτρόπως επίκαιρο. «Η «Κοίτη του χρόνου» είναι ένα βιβλίο που του έχω μεγάλη αδυναμία. Οταν το έγραφα, η έγνοια μου ήταν να αποτυπώσω το παρόν όπως το έζησα, με όρους της διάρκειας αλλά με καθαρά αφηγηματικά μέσα» είπε ο ίδιος προς «Το Βήμα», στο πλαίσιο της συνομιλίας που ακολουθεί.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
