Το ξερίζωμα μιας ζωής

Ενας άντρας παρακολουθεί, σε κάποια γειτονιά του Σαντιάγο, την κατεδάφιση του σπιτιού των παιδικών του χρόνων. Μια «σκληρή κρούστα αδιαφορίας» έχει σκεπάσει τη μνήμη του, αλλά, την ίδια στιγμή, φοβάται και κάτι, φοβάται «να μην ξεπηδήσει η ενοχή για την αμέλειά μου τη στιγμή της πώλησής του». Αυτός είναι ο Χουάν, ένας εσωστρεφής τύπος, ο αφηγητής στον Κήπο (εκδ. Πατάκη) του 59χρονου σήμερα Πάμπλο Σιμονέτι. Τον χιλιανό συγγραφέα τον γνωρίσαμε το 2010 με την κυκλοφορία στα ελληνικά, από τον ίδιο εκδότη και τότε, του μυθιστορήματος Η λογική των εραστών, το οποίο είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Εν προκειμένω, η ιστορία αφορά πιο πολύ έναν κήπο, έναν ομολογουμένως εντυπωσιακό κήπο, με καμέλιες, αζαλέες, ροδόδεντρα και άλλα πολλά, το πανέμορφο φυτικό βασίλειο που δημιούργησε η Λουίσα Μπαρμπάλια, μια γυναίκα αρχοντική, μια χήρα βυθισμένη στη νοσταλγία, μια μητέρα η οποία καλείται, αίφνης, να εγκαταλείψει για πάντα το σπίτι που μοιράστηκε για περισσότερα από σαράντα χρόνια με τον άντρα της, το σπίτι όπου ρίζωσε η οικογένειά της και άνθησαν τα παιδιά της. Οπως επιχειρηματολογεί ο ρεαλιστής Φράνκο, ο δεύτερος γιος της, έχουν όλοι μπροστά τους μια σπάνια οικονομική ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Το ίδιο πιστεύει και η μεγαλύτερή της κόρη, η αισιόδοξη Φαμπιόλα. Ο Χουάν, ο μικρότερος όλων, έχει ορισμένες επιφυλάξεις αλλά δεν τις εκφράζει. Εξ ου και δεν έπαψε να κατηγορεί τον εαυτό του έκτοτε. Γιατί όμως; Επίκεντρο αυτού του σύντομου μυθιστορήματος είναι, επί της ουσίας, το ξερίζωμα μιας ζωής και οι ασύμμετρες συνέπειές του. Ενα βιβλίο κατά τα φαινόμενα βιωματικό, πλην όμως απέριττο, βραδυφλεγές και απρόβλεπτα συγκινητικό.